میلیتاری (Military) |مقالات نظامی

میگ 29

ایران در سال ۱۳۶۸ ، ۲۴  فروند میگ ۲۹ را از شوروی دریافت کرد که شامل  ۱۸ فروند نسخه تک سرنشینه و ۶ فروند میگ۲۹ یو بی آموزشی بود . نسخه تحویلی به ایران نسخه صادراتی میگ۲۹ A بود که در ان زمان نیز تنها نسخه تولید میگ ۲۹ بود و با تمامی مشکلات نسخه پاییه A  تنها گزینه ایران برای این جنگنده بود.(برای اشنایی با میگ۲۹ اینجا را کلیک کنید).

سخه تحویلی به ایران از نسخه  تحویلی به عراق و سوریه  پیشرفته تر بود و مشابه نسخه  تحویلی به کشورهای اروپای شرقی بود. این جنگنده از سال ۱۳۷۱ در تبریز به خدمت گرفته شد  و چندی بعد در تهران نیز  مستقر شد. عدم  انطباق پذیری موتور ار دی ۳۳ میگ۲۹ با هوایی گرم باعث استقرار میگ۲۹ در تبریز بود . در سال ورود  به خدمت با اغاز جنگ اول خلیج فارس ۴ فروند میگ۲۹ عراقی به ایران فرار  کردند که شامل  یک فروند نسخه  یو بی و سه فروند نسخه  رزمی تک سرنشینه  بود  ولی به دلیل عدم انطباق  نسخه تک سرنشینه   تحویلی به عراق با نسخه های تحویلی به نیروی هوایی ایران ،   سه فروند نسخه تک سرنشینه به عنوان لوازم یدکی استفاده شد و تنها نسخه یو بی اموزشی وارد خدمت شد. ایران تلاشی برای خرید ۲۴ فروند دیگر میگ۲۹ در اوائل دهه ۷۰ شمسی انجام داد که تحت فشار امریکا به دولت یردسین این برنامه به جای نرسید  و چندی بعد تلاش در دریافت ۲۱ فروند میگ۲۹ اس نیروی هوایی مولداوی کرد که امریکا برای جلوگیری از دستراسی ایران به این  جنگنده ها تمامی ۲۱ فروند  میگ۲۹ اس و ۷۰۰ موشک هوا به هوا را از مولداوی خرید. میگ۲۹ نیروی هوایی ایران مجهز به موشک ار ۷۳، ار ۶۰ و موشک رادار نیم فعال ار ۲۷  می باشد اگرچه در نقش عملیات هوا به زمین  توان حمل راکت انداز ۸۰ م م اس ۸ و بمب سقوط ازاد را دارد  . ایران در میانه دهه ۷۰ شمسی به دلیل اینکه این جنگنده فاقد توان  سوختگیری هوایی بود و مخازن سوخت خارجی حمل نمی کرد  یک فروند میگ۲۹ یو بی را به لوله سوختگیری هوایی و مخازن سوخت زیر بال مجهز کرد ولی چیزی که مشخص  است نصب  لوله سوختگیری  بیشتر ادامه پیدا نکرد  و حتی لوله سوختگیریی ان یک فروند میگ۲۹ یو بی نیز در نهایت برداشته شدو

 

میگ۲۹ یک شکاری رهگیر نقطه ای برای دفاع در برد کم است و نسخه ایرانی به عنوان نسخه پاییه و اولیه دارای  ضعف های اساسی  در زمینه رزم هوایی فامد به دلیل قدرت کم رادار و اسیب پذیری در برابر جنگ الکترونیک است ولی دارای چالاکی بالای است و نتایج تمرینات هوایی ان با جنگنده های ناتو بسیار موفق بود اگرچه در مرحله عمل قربانی جنگنده های غربی چون اف۱۵ و اف۱۶ در رزم هوایی بیش از ۱۵ کیلومتر  شد. البته میتوان نسخه فعلی را البته با کمک خود روسها بهسازی کرد و نتنها دست کم برای ۲۰۰۰۰ ساعت دیگر عمر سازه را تمدید کرد(برای ۲۰ سال خدمت) بلکه میتوان ان را در زمینه رادار ارتقا داد و ان را مسلح به موشک ار۷۷ کرد که در رزم هوایی به خوبی با جنگنده های چون اف۱۶ و اف۱۵ به مقابله برخیزد.

 

 

تنها میگ۲۹ یو که مجهز به لوله سوختگیر شد که لوله را برداشته اند. به نحوه پوشش محل لوله سوختگیری دقت کنید؟!!

 

میگ۲۹ ایرانی همواره از پشتبانی بد روسها رنج می برند و در یک برهه از زمان برخی از انها زمینگیر  بودند که بخشی از این مشکل به  فروپاشی شوروی و عدم تولید بسیاری از قطعات میگ۲۹ که کارخانه انها در جمهوری های تازه استقلال یافته جا مانده بود و دیگر به تولید چیزهای دیگر پرداخته بودند بر می گردد . این مشکل اساسی بسیاری  از جنگنده های ساخته شده در دوران جنگ سرد در شوروی بود تا انجایی  که بسیاری از کشورها جنگنده های میگ۲۳ و ۲۹ خود را به دلیل نبودن قطعات کافی از خدمت خارج کردند . عدم  در دستراس بودن قطعات  و  عدم تحویل دفترچه های تعمیر  و نگهداری این جنگنده باعث مشکلات فراوان با این  جنگنده شد و حتی بسیاری از  دستگاه ها تست این جنگنده  در ایران وجود ندارد. مشکل  اساسی این بود که ایران بدون هیچ زیر ساخت درستی به یکباره از یک سیستم غربی به یک سیستم شرقی تغییر جهت  داده بود.  میگ۲۹ دارای عمر خدمتی ۲۵۰۰۰  ساعت است و  با در نظر گرفتن سالی ۱۰۰۰ ساعت پرواز   عملا دیگر عمر خدمتی انها تمام است و حتی چند پیش میگ به ایران اعلام کرده بود که با در نظر گرفتن پایان عمر خدمتی فلانگر ها دیگر از این جنگنده ها پشتیبانی نمی کند ولی واقعیت این است  که ناوگان میگ۲۹ ایران سن زیادی ندارد  و به پایانی  عمر خدمتی به دلیل ساعات  پروازی کم نرسیده اند . در مرحله اول قرار بود روسها هفت سال به صورت مستقیم  با ورود ۴۰۰ مستشار از میگ ها پشتیبانی کنند و برای ۲۵ سال لوازم یدکی را تضمین  کنند که روسها در نهایت  پشتیبانی مستقیم  را تحت فشار امریکا انجام ندادند و فرستادن قطعات نیر به ایران همواره با مشکلاتی  مواجه بود  اگرچه گفته شده ایران در سال ۲۰۰۸ تعداد زیادی موتور  ار دی ۳۳ میگ۲۹ از روسها تحویل گرفت

 

این مشکلات پشتیبانی  فنی باعث شد که ایران حتی طی یک برهه از زمان قبل ازتحریمهای تسلیحاتی به دلیل برنامه هسته ای برای جایگزینی  میگ ۲۹ به دنبال خرید  جی ۱۰ از چین  برای جایگزینی میگ۲۹  برود  که کار پیش نرفت. با وجود این میگ۲۹ جنگنده ایمنی بوده و از ۲۵ فروند که در ایران پرواز میکردند  تنها یک فروند انها از  دست رفت .

 

ایران دست به ارتقا سامانه ناوبری  این جنگنده زده و گفته شده روی انها سامانه ژیرسکوپ حلقه  لیزری نصب کرده و احتمالا با در نظر  گرفتن  انتنهای متفاوت نصب شده روی بدنه که از تصویر ها مشخص است سامانه ارتباطی نیز ارتقا یافته است .گفته شده امروزه کمتر از نیمی از ۲۴ فروند میگ۲۹ موجود در ایران در وضعیت عملیاتی هستند که دلیل ان  تعداد کم میگ های ایرانی است که هزینه تعمیر و نگهداری و یا توسعه سامانه های لازم برای سرپا نگهداشتن  این ناوگان  را توجیه نمی کند

 

میگ۲۹ همکنون در گردان ۱۱ شکاری مهراباد تهران و گردان ۲۳  در تبریز مستقر هستند.

 

بمب افکن ضربتی سوخوی 24 نهاجا

سوخو۲۴ مجهز به غلاف سوخت رسانی یار به یار زیر بدنه

موشک KH-58 در جریان یکی از رژه های نیروهای مسلح 

با وجود  این میراژ  جنگنده غریبی بود. نیروی هوایی هرگز جنگنده ساخت فرانسه نداشت و راه اندازی  این هواپیما نیز با کمک  خدمه فنی پاکستانی انجام شد که با میراژ ۵ سر کار داشتند. همچنین تسلیحات نصب شده روی میراژ نیز در ایران نبود. برای نمونه ایران موشک هوا به هوای فروسرخ  ماژیک فرانسوی ویا موشک رادار نیم فعال سوپر ۵۳۰ را نداشت .  در میانه  دهه ۷۰ شمسی  با به روی کار امدن دولت اقای خاتمی فرانسه پیشنهاد فروش چند صد موشک ماژیک به ایران میدهد  و حتی برخی از منابع در مورد  تحویل ۵۰ میراژ اف۱ سی دست دوم خبر میدهند ولی این پیشنهاد به صورت عجیبی از سوی ایران به دلایل  مسائل سیاسی داخلی رد شد.

 

ایران در ادامه  با نصب جایگاه جنگ افزاری اف۵  و نصب مخزن سوخت اف۵  روی میراژ های اف ۱ دست زد ولی همواره به غیر از مواردی در نمایشگاه های خاص میراژ ها هرگز مسلح دیده نشدند. طبیعتا  میراژ های  ایرانی باید بتوانند بمب مارک ۸۲ را حمل کنند و مشکلی نیز نباید  با در نظر گرفتن نصب ریل پرتاب موشک سایدوندر  بر نوک بال میراژ ،باید توان پرتاب سایدواندر را نیز داشته  باشد و حتی ایران طی یک نمایش زمینی  برای رییس جمهور روحانی ، موشک چینی پی ال ۷ روی میراژ ها به نمایش گذاشت. البته پی ال۷ کارایی بسیار ضعیف داشت و زمانی قرار بود روی فانتوم و اف۵ نصب شود و خلبانان این دو جنگنده همان سایدواندر های قدیمی  را ترجیه دادند. همچنین شایعاتی  در مورد نصب موشک ضد کشتی نور روی میراژ ها وجود دارد ولی چیزی که مشخص است  این است که ایران با این جنگنده مشکلات بسیار دارد . میراز اف۱ برای ایران یک  جنگنده نسل سومی است که  در کشور سازنده  هم از خدمت خارج شده (و بسیاری از دارندگانش مانند یونان و یا کویت) و هیچ پشتیبانی از کشور سازنده  دریافت نمی کند  و    احتمالا پرواز دادن انها به دلیل  موتور مشترک با میراژ ۵ پاکستانی  با کمک این کشور انجام می شود .حتی بسیاری از منابع  این مسئله صحبت میکنند که این جنگنده فاقد رادار است که دلیل ان میتواند در دستراس نبودن لوازم یدکی رادار باشد اگرچه اگر واقعا انگیزه ای برای در خدمت نگهداشتن اف۱ باشد میتوان رادار را تعویض کرد اگرچه مشکلات فراوان دارد

 

 

MIRAGE F1 EQ-6

 

 

بر اساس خوش‌بینانه ترین براورد های ۱۸ میراژ اف۱ در ایران عملیاتی می باشد  که بسیار از سامانه های حیاطی  مانند سامانه تاکتیکی  ناوبری و احتمالا رادار اصلا عملیاتی  نیست (مخصوصا اگر رادار اژوا باشد که فقط فرانسه و ارژانتین و هند از ان بهره می برند). امروزه میراژ های اف۱ در یک گردان شکاری در مشهد  خدمت میکنند که بخش از انها نیز  در پایگاه هوایی چابهار  خدمت میکنند و نمیتوان روی ناوگان کم تعداد ان چندان حساب کرد

 

 

اذرخش

 

اذرخش به  ارتقا انجام شده روی برخی از اف۵ های ایرانی است که گفته شده به صورت دست دوم از اتیوپی  وارد ایران شده است می گویند. اذرخش همان اف۵ است ولی دارای سامانه هشدار دهنده راداری، پرتاب کننده شراره  به گفته برخی منابع  رادار گیرف ( نسخه چینی ان) و سامانه اچ یو دی شده است . ابن برنامه در میانه دهه ۷۰ شمسی روی داد و بین ۶ تا ۸ فروند از اف۵ ها به این نسخه  ارتقا یافتند . معمولا این جنگنده در کنار اف۵ های پایگاه هوایی دزفول دیده می شوند.

 

 

 

اذرخش

 

صاعقه 

 

این جنگنده همانند  اذرخش در  دانشگاه شهید ستاری  طراحی شد. در پاییز ۱۳۷۷ علی‌اکبر شوقی رئیس دانشگاه شهید ستاری طراحی جنگنده صاعقه را به محمد خاتمی رئیس‌جمهور وقت ایران اعلام کرد و گفت که قرار است پرواز آزمایشی این هواپیما در سال ۸۰ انجام شود. این پروژه در ابتدا به صاعقه-۸۰ معروف شده و گفته می‌شد که یک جنگنده رهگیر دوموتوره و دوسکانه در کلاس اف-۱۴ تام‌کت خواهد بود . اگرچه در نهایت جنگنده مشابه اف۵ از اب در امد که دارای دو سکان عمودی وی شکل برای کاهش سطح مقعط  است.  برخی منابع از این مسئله سخن گفتند که صاعقه دارای  موتور ار دی۳۳ میگ ۲۹ و رادار ان ۱۹ ام ایی است  که بر روی میگ۲۹ ای ام نصب شده ولی این مسئله  به راحتی  قبل رد کردن است  زیرا موتور ار دی ۳۳ با قطر ۱۰۴۰ م م  دو برابر قطر موتور جی ۸۵ با قطر ۴۵۰  م م قطر دارد و  از انجایی که صاعقه کاملا اندازه  اف۵ است پس هرگز دو موتور ار دی۳۳ درون صاعقه نخواهند گنجید  (حتی یک موتورش هم نخواهد گنجید  زیرا  موتور ار دی ۳۳ سه متر کشیده تر از موتور جی ۸۵ است) همچنین با در نظر  گرفتن  اندازه کوچک دماغه صاعقه  مشابه  که دماغه اف۵  است و قیاس ان با دماغه میگ۲۹ متوجه می شویم  که رادار ان ۰۱۹ ام ایی نسخه  ارتقا  یافته ای  که روی میگ۲۹ اس ام نصب است(که اصلا در ایران این نسخه وجود ندارد) نمی تواند   روی صاعقه نصب شده باشد .

 

صاعقه همواره با تسلیحات مشابه اف۵ نشان داده شده و از نظر برد و سرعت دارای  توانا مشابه است. صاعقه ۱ در واقع اف۵ در قابل یک پلتفرم جدید و نو ساز است که در ناحیه الکترونیک و ناوبری تا حدودی ارتقا یافته است . این جنگنده دارای هشدار دهنده رادری، اچ یو دی درون کابین،پرتاب کننده شراره، رادار ارتقا یافته اگرچه مشخص نسیت چه کارایی دارد  و سامانه ناوبری جدید است. گفته شده بین ۲۰ تا ۳۰ فروند از این جنگنده در ایران خدمت میکنند که در گردان ۱۵۰ شکاری درذ تبریز مسقتر هستند اگرچه در پایگاه های دیگر نیز دیده  شده است

 

صاعقه۲: نسخه اموزش صاعقه۱ که به گفته منابع غربی از تغییر بخشهای از بدنه اف۵ اف نیروی هوایی ایران به دست امده. گفته شده با در نظر گرفتن  حدود ۱۷ فروند اف۵ اف در خدمت ارتش ایران  احتمالا همگی به این مدل ارتقا خواهند یافت.

 

 

صاعقه۲