میلیتاری (Military) |مقالات نظامی

پس از پایان جنگ جهانی دوم با توجه به تجارب بدست آمده توسط طراحان و مهندسان اسلحه ساز روسی و آشنایی با سلاح های بکار گرفته شده ارتش آلمان در جنگ جهانی دوم از سوی فرماندهان ارتش سرخ دستوری مبنی بر طراحی و ساخت  مسلسلی سبک با آتش و دقت زیاد برای نیروهای ارتش سرخ صادر گردید. در سال 1958 میلادی طراح معروف روسی "میخائل تیموفویچ کلاشنیکف" و گروهش روی چنین سفارش و طرحی شروع به کار کردند و پس از سه سال یک نمونه مسلسل سبک با نام PK (پی‌ کا در زبان  روسی: Пулемёт Калашникова به معنی تیربار کلاشنیکوف می باشد و به اختصار ПК می نامند) را تولید کردند که با رضایت و موافقت فرماندهان ارتش روسیه همراه بود و در سال 1961میلادی به تعداد زیادی از این سلاح در یگانهای ارتش سرخ قرار گرفت.

موشک های ضد تانک هدایت شونده اصلی ترین سلاح پیاده نظام ارتش ها برای مقابله با تانکها و ادوات زرهی است. این سلاح ها کوچک ، سبک ، ساده ولی بسیار کارآمد هستند. از دهه 70 میلادی دهها نمونه این موشک ها با سیستم هدایت های مختلف برای ارتش ها بزرگ دنیا ساخته شده و بعضی از آنها در بازار صادراتی بسیار پرطرفدار بوده اند. اکثر این موشکها دارای هدایت سیمی بوده و در راستای دید پرواز می کنند اگرچه از دهه 70 میلادی بعضی از این موشکها با توانایی پرواز بالاتر از خط دید تولید شده اند ( پرواز در بالای خط دید یعنی پرواز موشک بعد از خروج از لانچر در 5/1 تا 2 متر بالاتر از سطح هدف و حمله به آن از فراز هدف(موشک های هدایت سیمی بسیار ساده و در عین حال ارزان تر از دیگر موشکها هستند از این رو این موشکها بسیار در بین کشورهای دارای مرزهای زمینی زیاد طرفدار دارند. این قبیل موشک های را می توان بر ضد انواع اهداف میدان جنگ مانند تانکها ، نفر برها ، خودروها ، توپها و سنگرها تیر بار استفاده می شود.اولین بار در دهه 40 میلادی در جریان جنگ جهانی دوم در سال 1945 آلمان ها اولین موشک ضد تانک هدایت شونده جهان را با نام X-1 در دهه 50 و 60 موشکهای ضد تانک حمل شونده توسط نفر دچار کم مهری از طرف فرماندهان نظامی قرار گرفتند زیرا آنها معتقد بودند که راکتها غیر هدایت شونده چون بازوکا و یالاو می توانند از پس تانکها بر آیند. با شروع دهه 70 و ورود تانکهای قدرتمند و با زرهای ضخیم تر و پیشرفته این راکت اندازها کارایی خود را تا اندازه ای از دست دادند. را ساختند که با اشغال آلمان هرگز فرصت استفاده در میدان جنگ را پیدا نکرد

ميراژ2000 جنگنده‏اي است كه بسيار به اسلاف خود يعني ميراژهاي 3، 5 و 50 شباهت دارد، اگرچه به هيچ وجه گونه‏اي ديگر از جنگنده‏هاي ميراژ 3 ، 5 و 50 محسوب نمي‏شود و اين شباهت، تنها به دليل بال دلتا شكل اين هواپيماهاست. ميراژ2000 تمامن يك هواپيماي جديد به حساب مي‏آيد كه داراي سيستم‏هاي بسيار پيشرفتهء رهگيري مي‏باشد. ماموريت دوم اين هواپيما، انجام عمليات بر عليه اهداف زميني است، بدين جهت، ميراژ2000 طيف گوناگوني از تسليحات هوا به زمين را قادر است حمل كند؛ از جملهء اين تسليحات مي‏توان به: موشك‏ها و بمب‏ها هدايت ليزري اشاره كرد.

جنگنده ای در کلاس تهاجمی سبک (Light Attack) که توسط کشور فرانسه طراحی و تولید شده در واقع این جنگنده که آخرین هواپیمای پر تعداد خانواده مشهور میراژ محسوب می شود در سال 1980 طراحی و با انگیزه رسیدن میراژ به سال 2000 بدین شکل نامگذاری شده است . باید گفت که میراژ 2000 در واقع خود نمونه ای توسعه یافته بر مبنای جنگنده مشهور میراژ 3 محسوب می شود که فرانسوی ها آن را به 5 نوع مهمات هوا به هوا و 24 نوع مهمات حملات سطحی مجهز کرده اند. همان طور که در بالا گفته شد این جنگنده سلفش میراژ 3 می باشد و همانند آن بهه بال دلتایی مجهز است (بال های دلتایی به منظور استفاده در ارتفاع پایین مناسب نیستند) اما فرانسوی ها به منظور رفع این مشکل دست به برخی اصلاحات آیرودینامیک روی طراحی میراژ بصورت محدود زدند همچنین طی این اصلاحات مهندسان فرانسوی موفق به طراحی و تولید سیستم پرواز با سیم بسیار پیشرفته برای این جنگنده شده اند گفتنی است این جنگنده در مدل های مختلف از دو رادار پالس داپلر Thomson-CSF RDM و Dassault Electronique/Thomson-CSF RDI با برد 160 کیلومتر استفاده می کند همچنین موتور این جنگنده تولیدی اسنکما با نام ام 53 با توان خشک پیش از 62 کیلونیوتن و با پسوز 93 کیلونیوتن می باشد. (حداکثر تناژ قابل بارگیری این جنگنده برابر با 6300 گیلوگرم می باشد / محدوده فشار قابل تحمل: اندکی بیش از 9 جی)

اف ان فال (FN FAL) با نام کامل تفنگ اتوماتیک سبک (به فرانسوی: Fusil Automatique Leger)‏ یکی از معروف ترین و رایج ترین انواع تفنگ جنگی در قرن بیستم است. این تفنگ ۷.۶۲ میلیمتری که در شرکت بلژیکی فابریک ناسیونال طراحی شده و از سال ۱۹۵۳ تولید آن آغاز شد مورد استفاده ارتش های بیش از ۷۰ کشور دنیا قرار گرفته و دست کم ۱۰ کشور به تولید آن اقدام کردهاند.
اف ان فال در دوران جنگ سرد توسط بیشتر کشورهای عضو ناتو و متحدان آنها به عنوان سلاح سازمانی انتخاب شد و به همین جهت به «دست راست جهان آزاد» مشهور شده بود. افان فال از این منظر جایگاهی مشابه کلاشنیکف در کشورهای عضو پیمان ورشو و متحدان آنها را داشت. امروزه این تفنگ در بیشتر کشورها با تفنگ های مدرن تر جایگزین شده اما هنوز هم در برخی نقاط دنیا از آن استفاده میشود.