میلیتاری (Military) |مقالات نظامی

ایران در با داشتن مرزهای مشترک با کشورهای عراق و ترکیه از غرب و افغانستان و پاکستان از شرق و جمهوری های اسیای مرکزی و قفقاز ها از شمال در یکی از خطرناک ترین و پرتنش ترین مناطق دنیا قرار گرفته است.

جنگ های بی پایان اعراب با اسرائیل (رژیم نامشروع اشغالگر) و ستیزه های جدایی طلبانه سال هاست که اسیای غربی را گرفتار کرده و باعث فرار پول و سرمایه از این منطقه شده است.

زمانی که اسرائیل به لطف لابی یهودی های قروتمند در امریکا کسری بودجه خود را جبران میکرد ایران مجبور بود خسارت هایی را جبران کند که توطط دیکتاتور عراقی به وجود امده بود.

متنی که مشاهده میکنید گزارشی از کیانوش (kianosh )  درباره تلاش های دولت و نیروی هوایی ایران برای بازسازی توانایی های هوایی این کشور تحت تحریم های تسلیحاتی غرب است.

75 سال از تاسیس نیروی هوایی ایران میگذرد و این نیرو تاریخ پر فراز و نشیبی را پشت سر گذاشته است.

به همین دلیل همواره مجبور است حجم زیادی از تجهیزات را عملیاتی نگه دارد .

امروزه این تجهیزات شامل ترکیب خوبی از هواپیماهای امریکایی ,روسی و چینی (مترجم: جدیدا فرانسوی!!!!) میشود.

نیروی هوایی ایران در سال 1924 با تشکیل یک اسادران شامل ترکیبی از هواپیماهای Havilland  DH4,DH9 تاسیس شد.

اما در طی سال های 1941 تا 1945 این نیرو تقریبا نابود شد چون نیروهای متفقین تمام تجهیزات ان را برای کمک به ارتش شوروی در جنگ علیه نازی ها به روسیه منتقل کردند.

بعر از اتمام جنگ جهانی دوم امریکا و بریتانیا نیروی هوایی ایران را با هاریکن های دست دوم و تاندربولت های مازاد خود تجهیز کردند.

در سال 1956 بلاخره ایران با تشکیل یک اسکادران T-33 وارد عصر جت شد.

این روند با تحویل جنگنده های f-84  تاندرجت و همچنین 2 تا 3 اسکادرانF-86 سیبر در سال 1959 و 1960  ادامه پیدا کرد.

نیروی هوایی شاهنشاهی تا سال 1961 کوچک و ضعیف بود تا اینکه با توافق دو جانبه بین ایران و امریکا بازسازی و تجهیز نیروی هوایی ایران با سرعت  فوق العاده ای اغاز شد به طوری که تا سال 1975 به قدرتمندترین نیروی هوایی خاورمیانه (اسیای غربی) تبدیل شد.

با 79 فروند F-14A و 225 فروند F-4E/D و 169فروند F-5E/F که توسط تانکرهای سوخترسان 707 و 747 و هواپیماهای ترابری C-130 هرکولس پشتیبانی میشدند , نیروی هوایی ایران به توان تهاجمی و دفاع هوایی فوق العاده ای دست یافته بود.

در سال 1979 با وقوع انقلاب اسلامی که به 3000 سال پادشاهی در ایران پایان داد اوضاع عوض شد.

نیروی هوایی شاهنشاهی ایران (IIAF ) به نیروی هوایی جمهوری اسلامی ایران (IRIAF ) تغییر کرد و جمهوری اسلامی تمام سفارشات برای خرید هواپیماهای جدید را لغو کرد و تکنسین ها و خلبانان وفادار به خاندان سلطنتی ایران را ترک کردند.

در ادامه با تحریم غرب توان عملیاتی نیروی هوایی ایران به 40 درصد کاهش پیدا کرد .اما اوضاع از این هم بدتر شد!! عراق در سال 1980 به ایران حمله کرد و جنگ ویرانگر 8 ساله اغاز شد.تجهیزات نظامی ایران در طول جنگ 8 ساله به شدت اسیب دیدند.

اما با کمال تعجب تعدادی از هواپیماهای ساخته شده قبل از انقلاب اسلامی هنوز عملیاتی هستند, F-5 ها در تعداد نسبتا زیاد دیده میشوند و به نظر به خوبی نگه داری شده اند قابل توجه است که اولین اسکادران F-5 عملیاتی جهان در سال 1965 در ایران و در پایگاه هوایی تهران-مهراباد تشکیل شد.

ایران 103 فروند F-5A و 23 فروند F-5B خریداری کرد که بعدا به ویتنام جنوبی, یونان,ترکیه و اتیوپی  فروخته شدند.

با فروش انها جا برای ورود  141 فروند F-5E و 21 فروند  F-5F باز شد که بین سالهای 1972 تا 1978 خریداری شدند. تعداد کمی مدل A/B نیز برای اموزش در خدمت باقی ماندند.

جنگ طولانی با عراق و عدم پشتیبانی سازندگان به دلیل تحریم تسلیحاتی غرب هزینه های سنگینی را به نهاجا تحمیل کرد با این حال هنوز چیزی حدود 60 فروند F-5F/E عملیاتی هستند.

در طول جنگ ایران تمام f-5 های اسیب دیده را از میدان جنگ جمع اوری میکرد. پس از پایان جنگ این پرنده ها بازسازی و اورهال شدند و به واحد های خود بازگشتند.

علاوه بر این F-5  های ایرانی تحت برنامه های هوشمندانه ای بروزرسانی شده اند. پروژه "افق" که در راستای ان برد رادار APQ-159 در حالت جستجو از 32 به 64 کیلومتر و در حالت درگیری از 16 به40 کیلومتر افزایش پیدا کرد .

همچنین همچنین اعلام شد که با اجرای این پروژه تایگره ها توانایی دید  90 درجه پیدا کرده اند. که اگر خبر صحت داشته باشد F-5 های ایرانی تنها نمونه هایی از این جنگنده در جهان خواهند بود که توانایی حمل موشک های هدایت شونده میان برد مانند اسپارو و موشک های ساخت روسیه را دارند

پروژه "رعد" برای سازگار کردن طیف متنوعی از سلاح هایی که اصولا این پرنده توانایی حمل انها را ندارد , تعریف شد. این پروژه  F-5 را قادر شد تا موشک های PL-7 چینی و AIM-9 سایدواندر  و موشک روسی R-60 افید را حمل کند.

با این اوصاف تایگر های ایرانی به سرعت به پایان عمر عملیاتی خود نزدیک میشوند و نهاجا ممکن است طی 5 سال اینده دنبال جایگزین مناسبی برای انها باشد ( مترجم: 17 سال از انتشار مقاله میگذرد و تایگر ها به جز تعداد معدودی که با صاعقه جایگذین شدند هنوز عملیاتی هستند  )

F-4  فانتوم همچنان بین خدمه پرواز ایرانی بسیار محبوب است. پرنده ای که توانایی و اطمینان خود را در طول 8 سال جنگ اثبات کرده است.

اولین ناوگان فانتوم ها ( شامل 4 فروند F-4D ) در 8 سپتامبر 1968 وارد ایران شدند و اسکادران 306 شکاری را در مهراباد تشکیل دادند.

ایران در نهایت 225 فانتوم از تمامی انواع دریافت کرد و قرار بود تعداد بیشتری سفارش داده شوند که با وقوع انقلاب اسلامی 1979  کنسل شد.

این فانتوم ها شامل 32 فروند F-4D , 177 فروند   F-4E ایضا 16 فروند RF-4E  بودند , امروزه حدودا 70-75 فروند همچنان عملیاتی هستند

همانند F-5 , فانتوم ها نیز تحت برنامه های متعددی توسط نهاجا ارتقاهایی پیدا کردند.

پروژه "البرز" برای ارتقا رادار APQ-120 تعریف شده بود که عموم ناوگان فانتوم شامل این ارتقا شدند براساس منابعی از صنایع هوایی ایران مهندسان ایرانی ادعا کرده اند که موفق شدند برد کشف رادار مذکور را از 160 کیلومتر به 270 کیلومتر افزایش دادند ( مترجم: تو که راست میگی!!!!!) و همچنین برد درگیری را به 80 کیلومتر رسانده اند.

ایرانی ها همچنین ادعا کردند که تحت پروژه "ذوالفقار" قابلییت AMTI را به رادار فانتوم ها اضافه کردند ( قابلیت تشخیص اهداف مورد نظر در بین اهداف متعدد کاذب) که این قابلیت را به فانتوم میدهد تا با اهداف سریعی که در ارتفاع پایین پرواز میکنند درگیر بشود

همچنین ایران یک اسکادران F-4D در اختیار دارد که از رادار APQ-109 استفاده میکنند که این رادارها نیز تحت پروژه ای به نام "اذرخش"  (با هواپیمایی به همین نام که توسط ایران ساخته شده اشتباه گرفته نشود) ارتقا داده شده اند تا قبل از این F-4D  ها توان هوا به هوای کمی داشتند  اما با این ارتقا توان درگیری هوایی افزایش پیدا کرد و برد کشف این رادار را به 306 کیلومتر و برد درگیری به 77 کیلومتر افزایش پیدا کرد ( مترجم: بعید میدونم این اعداد واقعی باشه!!)

به دلیل نبود سیستم های اقدام متقابل  در طول جنگ تعداد زیادی از فانتوم های ایران قربانی موشک های سام عراقی شدند , در همین رابطه پروژه ای

در راستای برطرف کردن این کمبود ها پروژه های "زمزم1" و "زمزم2 " تعریف شدند که تحت این پروژه ها تمام F-4E و RF-4 های نهاجا به چف و فلیر مجهز شدند.

به نظر میرسد که نقش دفاع هوایی فانتوم ها کم رنگ شده و از فانتوم ها به عنوان جنگنده تهاجم به زمین و گشت دریایی استفاده میشود در همین راستا تعدادی از فانتوم ها ارتقا پیدا کردند که 2 فروند موشک ضد کشتی چینی C-802 را حمل کنند, اولین تست  این موشکها در سال 1997 بر فراز خلیج فارس انجام شد.

این که فانتوم ها بعد از گذشت سال ها و بدون پشتیبانی سازنده هنوز پرواز میکنند چبزی شبیه معجزه است ( مترجم: توجه کنید که این حرف بیشتر از 17 سال پیش زده شده پس پرواز این هواپیماها امروز واقعا یک معجزه اس)

این قضیه به خوبی نشان دهنده توانایی بالای پرسنل تعمیر و نگه داری نیروی هوایی است ( این عزیزان عملا غیرممکن رو ممکن کردند!!!)

سومین هواپیمای ساخت امریکایی که در خدمت نیروی هوایی ایران است  کسی نیست به جز خفن ترین , با حال ترین , زیبا ترین , بهترین ساخته دست بشر !! (مترجم: یه کم پیاز داغشو زیاد کردم    )

F-14

 تامکت که توسط حکومت سابق در سال 1973 سفارش داده شدند.

این پرنده ها قرار بود از اسمان ایران در برابر جنگنده های پر سرعت و بلند پرواز شوروی (MIG-25 ) محافظت کنند.

میگ های شوروی از سال 1970 مرتب به اسمان ایران تجاوز میکردند و فانتوم های نیروی هوایی قادر به مقابله با خفاش های پر سرعت شوروی نبودند.

80 تامکت خریداری شدند تا تهدید را خنثی کنند 79 همین تامکت درست قبل از انقلاب اسلامی تحویل داده شد. با قطع شدن روابط دیپلماتیک با امریکا , پشتیبانی فنی امریکا از تامکتها نیز قطع شد, به دلیل تحریم ها ایران همیشه برای عملیاتی نگه داشتن تامکتها مشکل داشته و این مشکلات تا امروز پا برجاست.

 نهاجا حجم قابل توجهی از قطعات را در از نیروی هوایی شاهنشاهی به ارث برده بود که میتوانست  با استفاده از انها تامکتها را تا مدتی در اسمان نگه دارد

همچنین ایران قطعاتی را به صورت قاچاقی از انبار های نیروی دریایی امریکا به دست میاورد به طوری که امریکاییها مجبور شدند در سال 1987 تعدادی از پروازهای F-14 های خود را به دلیل کمبود قطعات لغو کنند!! قطعاتی که بعدا به طرز اسرا امیزی سر از ایران در اوردند!!!!

با این وجود در طول جنگ تحمیل شده توسط عراق,  ایران دچار کمبود قطعه بود و مجبور بود از قطعات هواپیماهای زمینگیر برای به پرواز در اوردن بقیه استفاده کند.

تامکتها برای ایران در طول جنگ حتی نقش بمب افکن را نیز بازی کردند!! گاهی اوقات صرفا قفل راداری تامکت بر روی جنگنده ای عراقی باعث لغو ماموریت انها میشد.

 شکار 35 تا 40 جنگنده عراقی  توسط تامکت تایید شده است و همچنین تنها 1 فروند تامکت بر اثر اتش هوا به هوا از دست رفت که این شکار به نام MIRAGE F-1 ثبت شد ( مترجم: این امار اصلا درست نیست!!!!!!!!!)

البته نهاجا تعداد بیشتری از تامکتها را به دلیل ناکارامدی موتور TF-30 404A از دست داد واماندگی کمپرسور, اتش گرفتن موتور و از کارافتادن فن ها از مشکلات رایج این موتور بود!

امروزه حدود 50 تا 55 تامکت در ایران وجود دارد اما فقط 25 تا 30 عدد عملیاتی هستند صنایع هوایی ایران اورهال و نگه داری این هواپیما ها را انجام میدهد و البته اینکه این هواپیماها هنوز پرواز میکنند نشان از توانایی صنایع دفاعی ایران و مایه مباهات است!!! (مترجم: باز هم توجه کنید این سخن ماله 17 سال پیش است!!!!)

ایران پروژه هایی را برای افزایش عمر تامکت اجرا کرده است ( عمر دهی انقلابی!) همچنین اخباری مبنی بر تعویض قطعات انالوگ رادار AWG-9 تامکت با نمونه دیجیتال ان و همچنین ارتقا اویونیک و تعویض موتور وجود دارد. این ارتقا ها ممکن است برای یک کشور در حال توسعه اغراق امیز و بلند پروازانه به نظر برسد.

اما با توجه به توانایی و تجربه خدمه تعمیر و نگه داری نهاجا و دستاوردهای صنایع هوایی ایران انجام این ارتقاها دور از ذهن نیست و نباید به سادگی انها را نفی کرد.

اخباری از ایران مبنی بر خدمت گرفتن MIG-31 MS برای جایگذینی با F-14 است

این کنایه امیز و جالب خواهد بود اگر جنگنده ای که بر اساس MIG-25 ساخته شده جایگذین تامکت شود!!!!!( بعد از 17 سال میشود گفت :زرشک!!!)

اموزش پرواز

خلبانهای ایران از سال 1924 در اموزشگاه های هوانوردی روسیه و فرانسه اموزش میدیدند تا اینکه در سال 1931 دانشگاه پرواز نیروی هوایی ایران تاسیس شد.

به هر حال با شروع جنگ جهانی دوم متفقین ایران را اشغال کردند و دانشکده پرواز ایران به دستور انها بسته شد. بعد از پایان جنگ هم تنها اموزش های ابتدایی در ایران انجام میشد و دانشجویان برای اموزش های پیشرفته راهی انگلیس و فرانسه میشدند با برقراری روابط ویژه بین شاه ایران و امریکا از سال 1960 به بعد این اموزش ها به ایلات متحده در پایگاه هوایی ویلیامز منتقل شد.

 بعد از انقلاب اسلامی  دانشجویان برای اموزش پیشرفته راهی پاکستان میشدند ولی از سال 1986 ایران دوباره دانشکده پرواز خود را تاسیس کرد(با تلاش های سرلشکر منصور ستاری) و شروع به اموزش خلبان های خود کرد.

دانشجویان با شرایطی شبیه به سایر کشورهای دنیا انتخاب شده و بعد از 2 سال گذراندن دوره نظری به پایگاه هوایی شیراز و انجا اموزش های پایه پرواز را با هواپیماهای F-33 و PC-7 میبینند

صنایع هوایی ایران هواپیمای اموژسی به نام پرستو را بر اساس F-33  توسعه داده است تا جایگزین این پرنده های خسته و قدیمی بشود. ایران همچنین هواپیمای S-58 را که یک هواپیمای اموزشی توربوپراپ است را بر اساس PC-7 توسعه داده است تا به حال 3 فروند از این هواپیما ساخته شده است.

ایران از T-33 شوتینگ استار به عنوان جت پایه اموزشی استفاده میکند با پیشرفت دانشجویان اموزش های نهایی و پیشرفته بر روی هواپیماهای FT-7 وF-5B/F  انجام میشود

پایان بخش اول

مترجم: سعید (BarraGe)

ادامه دارد

منبع :http://www.military.ir/forums/topic/29846-%D9%86%DB%8C%D8%B1%D9%88%DB%8C-%D9%87%D9%88%D8%A7%DB%8C%DB%8C-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86-%D8%AF%D8%B1-%D8%B3%D8%A7%D9%84-1999-%D9%85%DB%8C%D9%84%D8%A7%D8%AF%DB%8C/