نازی ها برای حمله به خاک آمریکا برنامه های عملی تری هم داشتند. آنها علاوه بر ساخت فضاپیما،به دنبال یک راه عملی و ارزان تر برای ضربه زدن به آمریکایی ها بودند: شلیک موشک بالستیک از زیردریایی.
قبلا آنها چندین راه حل برای شلیک راکتهای کوچک از زیردریایی یافته بودند که نسبتا هم موفقیت آمیز بودند اما با ورود موشک بالستیک وی-2 به زرادخانه رایش سوم تصمیم گرفته شد که با شلیک آنها از زیردریایی شهرهای آمریکا را در کنار اقیانوس اطلس هدف قراردهند.
از آنجایی که ابعاد وی-2 برای قرار گرفتن در زیردریایی های آن روز آلمان بزرگ بود قرار شد تا یک راکت انداز 500 تنی شناور را برای یدک کشیده شدن به دنبال زیردریایی به آن ببندند. این محفظه ی بزرگ ضدآب ،که موشک درون آن قرار می گرفت، شبیه یک اژدر بزرگ بود. هنگامی که زیردریایی به موقعیت شلیک می رسید مخازن درون این محفظه آبگیری می شدند و درنتیجه محفظه به صورت عمودی قرار می گرفت و دریچه ی بالای آن برای شلیک موشک بازمی شد.
پس از آماده سازی موشک آن را از درون زیردریایی شلیک می کردند و زیردریایی برای تجدید سلاح دوباره به پایگاهش بازمی گشت.
با وجود دستور ساخت 3 محفظه ی شلیک تا پایان سال 1944، وضعیت وخیم آلمان تنها اجازه ی ساخت یک محفظه را داد و همین محفظه هم عملا مورد استفاده قرار نگرفت اگرچه با یک نمونه ی ساخته شده می توان عملا آلمان نازی را در این عرصه هم پیشتاز دانست.
منبع :http://wars-and-history.mihanblog.com/post/1401