میلیتاری (Military) |مقالات نظامی

هند و پاکستان تا کنون چندین بار با هم در درگیریهای کوچک و بزرگ شرکت داشته اند و هم اکنون نیز با آنکه بین دو کشور آتش بس بر قرار شده است ، اما مشابه اتفاقی که در جریان جنگ سرد مابین شوروی و آمریکا اتفاق می افتاد و هر یک از دو کشور آمریکا و شوروی با ساخت جنگ افزار جدید ، طرف مقابل را تهدید می کرد ، ما بین هند و پاکستان نیز چنین رقابت تسلیحاتی بر قرار است . اگر هند موشک بالستیک جدیدی را آزمایش کند ، بلافاصله پس از چند روز پاکستان نیز موشک بالستیک جدید خود را آزمایش می کند . اگر پاکستان شناور جدیدی را وارد ناوگان دریایی خود کند ، بلافاصله پس از چند روز هند اقدام به آزمایش موشک ضد کشتی می کند . در جریان این رقابت تسلیحاتی که ما بین این هند و پاکستان رخ داده است ، ارتش هند تانک قدرتمند آرجون را برای تقویت قوای زرهی خود طراحی و تولید کرد ، پس از چند سال ارتش پاکستان در پاسخ به تولید تانک آرجون از طرف هند ، تانک مدرن الخالد را به منظور افزایش توان زرهی خود تولید کرد . در این مقاله به مقایسه این دو تانک می پردازیم .

تانک ARJUN

طول بدنه : 7.2 متر
طول با احتساب لوله توپ : 10.63 متر
عرض : 3.86 متر
ارتفاع : 2.32 متر
وزن تانک : 58.5 تن
موتور : MTU 838 / KA 501 دیزل
قدرت موتور : 1400 اسب بخار
نسبت قدرت به وزن : 24 اسب بخار در هر تن
حداکثر سرعت جاده ای : 70 کیلومتر بر ساعت
برد رزمی / 450 کیلومتر
تسلیحات / توپ 120 میلیمتری خاندار + 39 گلوله
تیربار 7.62 میلیمتری هم محور با توپ اصلی + 3000 گلوله
تیربار 12.7 میلیمتری برجک + 1000 گلوله
تحرک عمودی توپ / از 9- درجه الی 20+ درجه

در پایان جنگ سال 1971 که بین هند و پاکستان رخ داد ، ارتش هند متوجه ضعف و ناکارآمدی تانک های خود شد . به خصوص اینکه تانک های هندی در مناطق ناهمواری مثل راچستان و مناطق ناهموار مرزی با پاکستان از قابلیت های Off Road بسیار پائینی برخوردار بودند . این بود که پس از پایان جنگ بلافاصله دست به کار طراحی و تولید یک تانک کارآمد زد . اجرای طرح این تانک به سازمان تحقیقات و توسعه دفاعی هند ( DRDO / Defence Research & Development Organization ) سپرده شد. از سال 1974 طراحی تانک آرجون آغاز شد. علت اینکه ساخت این تانک مدت زیادی به طول انجامید این بود که نمونه های ابتدایی آرجون در سال 1984 آماده شد. اما به دلیل وجود پاره ای مشکلات فنی ، تولید انبوه آن به تعویق افتاد. از آنجایی که مناطق مرزی مشترک هند با پاکستان که قرار بود تانک آینده ارتش هند در آن مکان مستقر شود و به انجام عملیات بپردازد ، عمدتا مناطق مرتفع و بیابانی بود ، درخواست اولیه ارتش هند یک تانک با وزن حدود 40 تن و توپ 105 میلیمتری خاندار بود. اما از آن سو نیز ارتش پاکستان از اوایل سال 1980 با آمریکا وارد مذاکره برای خرید تانک آبرامز شد که با مخالفت آمریکایی ها مواجه شد. پاکستان سپس در سال 1985 با اوکراین برای خرید تانک های تی 84 وارد مذاکره شد و سرانجام تعداد 320 دستگاه تی 84 که در واقع مدل به روز شده و بهینه شده تانک های تی 80 روسی به شمار می رفتند ، به پاکستان فروخته شد. با ورود این حجم تانک قدرتمند تی 84 به یگان های زرهی ارتش پاکستان ، هند نیز به منظور برابری قوای زرهی خود با پاکستان ، اقدام به بهینه سازی و به روز رسانی سیستم های کنترل آتش و سیستم برجک تانک خود کرد. هند ابتدا تصمیم به ساخت یک تانک سبک با وزن 40 تن و توپ 105 میلیمتری بود. اما با ورود این حجم از تانک های قدرتمند تی 84 اوکراین به پاکستان ، ارتش هند نیز تغییراتی در طرح خود اعمال کرد و تانک جدیدی مجهز به توپ 120 میلیمتری و زره سنگین کامپوزیتی طراحی کرد. هر چند این تاخیر در اجرای طرح تولید این تانک اجتناب ناپذیر بود ، ولی در هر صورت به شدت باعث افزایش هزینه های تمام شده تولید این تانک شد. به طوریکه هم اکنون قیمت تمام شده یک دستگاه آرجون بیشتر از قیمت تمام شده تولید یک دستگاه T90 است که تحت لیسانس در هند تولید می شود. یک دستگاه آرجون 168 میلیون روپیه هند قیمت دارد. در حالیکه یک دستگاه تی 90 که در داخل هند مونتاژ می شود ، حدود 120 میلیون روپیه قیمت دارد. البته قیمت آرجون به نسبت تانک های غربی نیز خیلی گران به نظر می رسد که عمدتا حدود 170 الی 240 میلیون روپیه هند قیمت دارند. در نمونه های اولیه آرجون ، سیستم کنترل آتش این تانک از نوع آنالوگ بود که در ادامه بهینه سازی ها ، با همکاری شرکت البیت رژیم صهیونیستی یک سیستم کنترل آتش دیجیتالیزه شده مجهز به کامپیوتر بالستیک برای این تانک در نظر گرفته شد. آرجون از یک توپ 120 میلیمتری خاندار استفاده می کند که دارای دقت فوق العاده بالایی می باشد. برای این تانک مهماتی در داخل هند توسط کارخانجات DRDO طراحی شده است. به جز مهمات طراحی شده در داخل ، آرجون قادر است از گلوله های M322 از نوع APFSDS و گلوله های APAM–MP–T از نوع HEAT ساخت رژیم صهیونیستی نیز استفاده کند که توان به دلیل عملکرد فوق العاده مهمات اسرائیلی ، توان رزم آرجون بسیار افزایش خواهد یافت. همچنین سیستم کنترل آتش آرجون مجهز به سایت هدفگیری لیزری LRF می باشد. سیستم دید ترمال نیز برای این تانک در نظر گرفته شده است که توان رزم شبانه تانک را بسیار افزایش خواهد داد. سیستم کنترل آتش تانک قادر به شناسایی خودکار اهداف می باشد و می تواند به صورت خودکار اهداف را شناسایی کند. به واسطه نصب این سایت لیزری بر روی آرجون ، این تانک قادر به استفاده و شلیک از موشک قدرتمند لاهات در توپ اصلی خود می باشد. این موشک دارای 8000 متر برد می باشد و قدرت نفوذ آن نیز 800 میلیمتر عنوان شده است. توپچی تانک نیز به یک سایت دید مجزا مجهز شده است. هم پریسکوپ توپچی و هم پریسکوپ فرمانده تانک مجهز به صفحات محافظ می باشند که می توانند در صورت خط بلافاصله با پوشش پریسکوپ ، آنرا از خطر مصون بدارند. آرجون به یک زره کامپوزیتی با نام KANCHAN مجهز شده است که ساختار آن بسیار شبیه به زره درچستر تانک های خانواده چلنجر 1 و ویکرز می باشد. چرا که هند در ابتدا به منظور طراحی زره کامپوزیتی جدید خود دست به دامان انگلیسی ها شده بود. ضمن اینکه هند تجربه گسترده ای از نبرد تانک با تانک در جنگ با پاکستان کسب کرده بود و از مونتاژ کنندگان تانک های تی 72 و ویکرز بوده است. در نسل اول زره کانچان ، چندین لایه از فولاد سخت در ترکیب زره به کار رفته بود که مابین این لایه ها را ترکیبات انفجاری قرار می گرفتند. استفاده از لایه های فولاد سخت سبب افزایش وزن زره و به تبع آن افزایش وزن تانک می شد. اما در ادامه تنها اولین و آخرین لایه زره از ترکیب فولاد سخت در نظر گرفته شدند و به جای مابقی لایه ها از ترکیب لایه های سرامیک ، آلومین و فایبر گلاس در ترکیب این زره استفاده شد. ترکیبات فایبر گلاس به کار رفته در این زره به خوبی قادر به جذب انرژی پرتابه های ضد زره می باشد و می تواند با جذب انرژی این گونه پرتابه ها ، از رسیدن این پرتابه ها به بدنه اصلی تانک جلوگیری کند. لایه های سرامیکی نیز به خوبی قادر به دفع اثرات انفجاری پرتابه های خرج گود می باشند. به دلیل طراحی لایه لایه این زره ، می توان در صورت لزوم از آن به صورت سفارشی نیز استفاده کرد. به عنوان مثال در نبردهایی که خطر بیشتری از جانب تانک های دشمن وجود دارد ، می توان با افزودن لایه های فایبر گلاس ، مقاومت زرهی را در برابر این پرتابه ها افزایش داد و در نبردهایی که تانک از جانب پیاده نظام دشمن در خطر است ، می توان از لایه های سرامیکی بیشتری در ترکیب زره تانک استفاده کرد و به این ترتیب تانک بقاپذیری بیشتری در برابر پرتابه های انفجاری دشمن خواهد داشت. زره کانچان به صورت عملی توسط پرتابه های مختلفی تست شده است. این زره به وسیله تفنگ های 106 میلیمتری ریکویل لس تست شد و توانست به خوبی در برابر آن مقاومت کند. همچنین در برابر انواع پرتابه های تی 72 های بهینه سازی شده ارتش هند توانست مقاومت بسیار چشمگیری از خود ارائه دهد. همچنین بنا بر اطلاعات تایید نشده ، زره کانچان در سال 2000 در برابر انواع گلوله های 120 میلیمتری APFSDS اسرائیلی که در اختیار هند قرار دارد ، تست شد و توانست مقاومت قابل قبولی از خود ارائه دهد. آرجون به یک موتور دیزل مدل 838KA501 مجهز شده است که دارای خروجی قدرت 1400 اسب بخار است. آرجون به واسطه دارا بودن موتور قدرتمند خود و ریتم بالای قدرت موتور به وزن ، یک تانک با تحرک بالا و مانور پذیر به حساب می آید. این تانک می تواند بیش از 70 کیلومتر بر ساعت سرعت بگیرد. برد این تانک نیز 450 کیلومتر عنوان شده است. آرجون تانک امنی برای پرسنل آن به شمار می رود. مهمات آماده برای استفاده در قسمت عقب برجک و در محفظه ای ایزوله شده نگهداری می شود و به وسیله دریچه های دسترسی ، لودر تانک می تواند در لحظه لود ، مهمات را از این قسمت بردارد. مابقی مهمات نیز در قسمت جلوی شاسی نگهداری می شود. به این ترتیب هیچ گونه مهماتی در داخل برجک و محل استقرار پرسنل نگهداری نمی شود. به این ترتیب زمانی که تانک به هر دلیل مورد حمله واقع شده و صدمه ببیند ، خدمه شانس بسیار بیشتری برای زنده ماندن خواهند داشت.

تانک آرجون علیرغم قابلیت های رزمی بالایی که دارد ، از ابتدا تانکی بود که کارشناسان نسبت به قابلیت های آن به دیده تردید می نگریستند. واقعیت امر این است که این تانک از ابتدای طراحی خود تاکنون ضعف های زیادی از خود بروز داده است. شاید یکی از بزرگترین ضعف هایی که برای آرجون می توان نام برد ، سیستم تحرک برجک تانک است. موتور تانک هم برای شرایط اقلیمی هند چندان مناسب و سازگار نیست. به هر حال در سال 2004 تانک آرجون رسما وارد خدمت ارتش هند گردید . آرجون نام یکی از شاهزادگان هندی در افسانه ماهابهارات است که از اسطوره های مبارزه و نبرد هند به شمار می رود ( مشابه رستم در فرهنگ ایرانی ) . این تانک مجهز به سیستم هشدار دهنده لیزری ALWCS (Advanced Laser Warning Countermeasure System ) می باشد و می تواند هر گونه قفل لیزری را بر روی این تانک با پرتاب نارنجک های دودزا از بین ببرد. تاکنون 124 دستگاه آرجون به تولید رسیده است که بخش عمده ای از آنها در مناطق غربی و شمال غربی هند در حال انجام خدمت هستند. از سال 2005 هند دست به کار توسعه آرجون شد. این بار رژیم صهیونیستی نیز در توسعه تانک آرجون به کمک هند شتافت. مدل جدیدی از آرجون طراحی شد که با نام آرجون مارک 2 شناخته می شود. این مدل از آرجون مجهز به یک موتور 1500 اسب بخار است که در داخل هند طراحی شده است. البته صنایع زرهی اوکراین نیز یک موتور با قدرت 1800 اسب بخار نیز برای این تانک طراحی کرده است. سیستم کنترل آتش جدید این تانک توسط کارخانجات البیت رژیم صهیونیستی طراحی شده است. این مدل کماکان از توپ خاندار 120 میلیمتری استفاده می کند. این توپ دارای دقت فوق العاده بالایی است. ترکیب این توپ دقیق با سیستم کنترل آتش دیجیتال طراحی شده توسط اسرائیل ، دقت شلیک آرجون را به طرز چشمگیری افزایش داده است. زمانی که تانک در حال حرکت باشد و هدف نیز در حال حرکت باشد ، احتمال انهدام هدف بیش از 90 درصد می باشد. آرجون مارک 2 از زره های واکنشگر سنگین به صورت نوک تیز در جلوی تانک استفاده می کند. از آنجایی که هند امتیاز تولید تی 90 را از روسیه به دست آورده است ، اکثر کارشناسان نظامی این زره نصب شده بر روی آرجون مارک 2 را همان زره کنتاکت 5 و یا نمونه ای مشابه آن ساخت داخل عنوان کرده اند. وزن آرجون مارک 2 از 59 تن به 55 تن کاهش یافته است. به نظر می رسد این کاهش وزن به دلیل کاستن از لایه های زره کامپوزیتی اصلی و اضافه شدن زره کنتاکت 5 به جلوی تانک می باشد. و یا شاید هم زره کامپوزیتی جدیدی برای تانک طراحی شده است که وزن آن به نسبت زره کانچان بسیار سبکتر است و زره کنتاکت 5 به منظور حفاظت بیشتر در قسمت جلوی برجک نصب شده است. چرا که سایر قسمت های تانک تفاوت چندانی نداشته است. آرجون مارک 2 تست های خود را پشت سر گذاشته است و ارتش هند تعداد 124 دستگاه از آنرا سفارش داده است.

تانک ALKHALID

طول بدنه : 6.9 متر
طول با احتساب لوله توپ : 10.07 متر
عرض : 3.4 متر
ارتفاع : 2.3 متر
وزن تانک : 48 تن
موتور : KMDB /6TD شش سیلندر دیزل
قدرت موتور : 1200 اسب بخار
نسبت قدرت به وزن : 26 اسب بخار در هر تن
حداکثر سرعت جاده ای : 70 کیلومتر بر ساعت
برد رزمی / 400 کیلومتر
ظرفیت حمل مهمات / 39 گلوله
تیربار 7.62 میلیمتری / 2000 گلوله
تیربار 12.7 میلیمتری / 500 گلوله



ارتش پاکستان در سال 1980 به فکر تقویت قوای زرهی خود افتاد . به خصوص اینکه ارتش هند قرار بود کم کم به تانک های آرجون مجهز شود و این می توانست خطری برای بر هم خوردن توازن قوای دو کشور باشد. به همین دلیل روند بهبود توان زرهی ارتش پاکستان شتاب بیشتری به خود گرفت. پاکستان ابتدا با ایالات متحده درباره خرید تانک های آبرامز وارد مذاکره شد. ولی آمریکا از فروش تانک های آبرامز به پاکستان خودداری کرد. از سوی دیگر ، در همین سالها که ارتش پاکستان در فکر تقویت قوای زرهی خود بود ، ارتش چین برای جایگزین کردن تانک های قدیمی Type 59 خود به دنبال طراحی تانک جدیدی بود. ارتش چین با استفاده از طرح تانک T72 اقدام به طراحی و تولید تانکی با نام Type 90II کرد . تانک Type 90II همانند تانک T72 یک تانک سبک بود. اما این تانک بنا به دلایلی در ارتش چین پذیرفته نشد. اما این تانک برای صادر در نظر گرفته شد.

از آنجایی که ارتش پاکستان بعد از چین دومین تولید کننده و استفاده کننده بزرگ تانک Type 59 (همان T55 چینی) بود، برای جایگزین کردن تانک های قدیمی Type 59 خود دست همکاری را به سمت چین دراز کرد و سرانجام با مذاکراتی که بین چین و پاکستان صورت گرفت ، امتیاز تولید تانک Type 90II  به پاکستان واگذار شد. تانک Type 90II در سال 1991 وارد پاکستان شد و از سال 1991 به بعد کار بهینه سازی و انطباق این تانک با شرایط و الزامات محیطی پاکستان طی مدت هشت سال آغاز شد. کلیه امور بهینه سازی و انطباق این تانک در کارخانجات صنایع سنگین تاکسیلای پاکستان به سرپرستی سرتیپ حمید جاوید انجام شد. طرح چین و اوکراین کار انطباق تانک تایپ 90 را با شرایط و الزامات ارتش پاکستان انجام دادند. پس از هشت سال عملیات انطباق تانک به اتمام رسید و تانک متولد شده الخالد نامگذاری شد. چهار مدل پروتوتایپ از روی نمونه تایپ 90 ساخته شد که به ترتیب با مدلهای1P الی P4 شناخته می شدند. هر یک از این مدلها دارای ویژگی خاصی بودند. مدل پی 1 مجهز به یک موتور 1500 اسب بخار ساخت فرانسه بود. مدل پی 3 مجهز به یک موتور پرکینز کندور (موتور نصب شده بر روی تانکهای سری چلنجر انگلیسی) با قدرت 1200 اسب بخار به همراه یک توپ 120 میلیمتری بود. مدل پی 4 نیز مجهز به یک موتور ساخت ام تی یو آلمان بود. پس از آنکه پاکستان در سال 1998 آزمایش هسته ای خود را انجام داد ، کشورهای غربی از دادن موتور تانک به پاکستان خودداری کردند و پاکستان به ناچار از موتور 6TD-2 ساخت اوکراین استفاده کرد. پس از اینکه آخرین بهینه سازی ها نیز بر روی این تانک انجام شد ، خط تولید آن رسما با حضور ژنرال اشفق پرویز کیانی ، رئیس ستاد مشترک ارتش پاکستان ، در کارخانجات صنایع سنگین تاکسیلا افتتاح شد . در مارس 2001 این تانک در نمایشگاه صنایع دفاعی ابوظبی تحت عنوان تانک MBT 2000 به معرض نمایش در آمد . ستاد مشترک ارتش پاکستان ، این تانک را الخالد نامگذاری کرد . نام الخالد از نام خالد بن ولید اقتباس شده است.

الخالد یک تانک نسل سوم است که از تکنولوژی تانک های چینی به صورت پایه و برخی تجهیزات الکترونیکی غربی استفاده می کند. این تانک مجهز به یک توپ 125 میلیمتری می باشد که به جز مهمات 125 میلیمتری ، قادر به شلیک موشک رفلکس و یا نمونه اوکراینی آن (Kombat) نیز می باشد. برد این موشک به 5 کیلومتر نیز می رسد که می توان به وسیله آن علاوه بر تانک ها ، با انواع هلیکوپترها و یا بی سرنشین ها نیز درگیر شد. یک تیربار کالیبر 7.62 میلیمتری به همراه 2000 گلوله به صورت هم محور با توپ اصلی قرار می گیرد و یک تیربار 12.7 میلیمتری  به همراه 500 گلوله بر روی برجک تانک قرار می گیرد که به وسیله آن می توان هم با اهداف زمینی دور دست و هم با اهداف هوایی درگیر شد. توپ 125 میلیمتری این تانک نیز به همراه 39 گلوله بارگذاری می شود. الخالد دارای سه نفر پرسنل است که به دلیل آنکه توپ آن به صورت خودکار لود می شود ، تنها دارای سه نفر خدمه می باشد. اتولودری که بر روی الخالد نصب شده است ، از نوع کاروسل (یا همان چرخ فلکی) است که توسط چین ساخته شده است که چین هم آنرا از روی اتولودرهای تانک های روسی تقلید و طراحی کرده است. اتولودر این تانک 22 گلوله را در داخل خود نگاه می دارد. توپ 125 میلیمتری الخالد قادر است انواع مهمات 125 میلیمتری روسی و چینی را شلیک کند. همچنین مهمات جدید ضد زره NAIZA که از نوع APFSDS بوده و دارای پنتریتور از جنس اورانیوم ضعیف شده می باشد که توسط پاکستان طراحی شده است نیز از این توپ قابل شلیک می باشد. همچنین تانک های تی 80 پاکستان نیز قابلیت شلیک این گلوله را دارا می باشند. بنا به ادعای سازندگان این گلوله ، این گلوله دارای عملکرد بهتری نسبت به گلوله های مشابه ساخت چین می باشد. همچنین بنا به ادعای سازندگان این گلوله در نمایشگاه IDEAS 2002 این گلوله در فاصله 2000 متری قابلیت نفوذ معادل 550 میلیمتر را دارا می باشد. فرمانده تانک دارای یک پریسکوپ با قابلیت چرخش 360 درجه می باشد. گانر تانک نیز به یک پریسکوپ دیگر مجهز شده است که هر دو دارای قابلیت تصویر برداری ترمال جهت استفاده در شب می باشند. سایت دید توپچی مجهز به سیستم Auto Track است که توسط فرانسه برای این تانک طراحی شده است. حفاظت زرهی الخالد به صورت ترکیبی از زره کامپوزیتی و زره واکنشگر است. ترکیب ساختار زره آن بسیار شبیه به تانک های روسی و چینی است. زره کامپوزیتی یک پارچه که جلوی برجک را می پوشاند و بر روی آن قطعات زره های واکنشگر نصب می شوند که این زره های واکنشگر بسیار شبیه به زره کنتاکت 5 می باشند. الخالد دارای یک ویژگی نامعمول ، عجیب و نامتعارف است و آن اینکه محفظه موتور آن به گونه ای طراحی شده است که قابلیت استفاده از انواع موتورهای تانک های غربی را دارا می باشد. همانطور که در مقدمه نیز عنوان شد ، پاکستان در به روز رسانی تانک تایپ 90 موتور های تانک های اروپایی را بر روی الخالد تست کرد. موتور پرکینز کندور سی وی 12 که بر روی تانک های سری چلنجر بریتانیا نصب می شود ، یک موتور طراحی شده توسط شرکت MTU آلمان مدل MTU-871/TCM و یک موتور آمریکایی مدل AVDS 1790 نیز بر روی این تانک قابل نصب است. اما پاکستان به دو دلیل در نهایت مجبور به استفاده از موتور 6TD F ساخت اوکراین شد. اول اینکه این کشور در سال 1998 اولین آزمایش هسته ای خود را انجام داد و سبب شد که کشورهای اروپایی پاکستان را تحریم کرده و از ارائه قطعات ساخت تانک به این کشور خودداری کنند. دلیل دوم قیمت سنگین موتورهای ساخت کشورهای اروپایی بود که سبب می شد قیمت تمام شده تانک به طور چشمگیری افزایش یابد. این بود که پاکستان سرانجام مجبور شد از یک موتور شش سیلندر خطی ساخت اوکراین استفاده کند. دلیل دیگری که بر این تصمیم پاکستان وجود دارد این است که این کشور در سال 1995 تعداد 320 دستگاه تانک T80UD از اوکراین خریداری کرد. موتوری که برای تانک های الخالد در نظر گرفته شده است ، دقیقا همان موتوری است که بر روی تانک های تی 80 پاکستان نصب شده است و این می تواند هزینه های عملیاتی تانک های ارتش پاکستان را بسیار کاهش دهد. تانک الخالد مجهز به یک سیستم هشدار دهنده لیزری پیشرفته است. همچنین این تانک مجهز به سیستم مدیریت میدان نبرد است. سیستم های هدفگیری و سایت های اپتیکی این تانک تماما ساخت چین می باشند. شاید بتوان بزرگترین ایراد این تانک را در سیستم لود خودکار و همچنین سیستم ذخیره سازی مهمات آن دانست. این تانک از یک اتولودر دقیقا مشابه اتولودرهای تانک های چینی که آن هم کپی برداری از تانک های روسی است ، استفاده می کند. هنوز مشخص نیست که اتولودر این تانک و سایر تانک های چینی مشابه اتولودر تی 72 است و یا تی 80 . در تی 72 مهمات به صورت موازی با هم در اتولودر قرار می گرفتند. ولی در تی 80 سرجنگی به صورت افقی در پایین اتولودر و شارژ پرتابی به صورت عمودی در بالای آن قرار می گرفت. با توجه به ارتفاع بسیار کم الخالد به احتمال زیاد این تانک از اتولودر مشابه تی 72 استفاده می کند. به فرض اینکه مهمات قرار گرفته بر روی اتولودر از امنیت کافی برخوردار باشند (که البته این موضوع نیز مبهم است و معلوم نیست که آیا واقعا از مهمات قرار گرفته بر روی اتولودر به درستی حفاظت می شود یا خیر؟؟ به هر حال ما اینطور در نظر می گیریم که حفاظت مهمات اتولودر به خوبی انجام گرفته است) مابقی مهمات به دلیل ارتفاع کم تانک و طول آن (که مشابه تی 72 است) در داخل برجک و در کنار پرسنل تانک نگهداری می شوند. دو دلیل دیگر که این احتمال را تقویت می کند این است که الخالد قابلیت استفاده از موتور های سنگین پرکینز کندور را دارا می باشد. اگر قسمت پشت شاسی تانک قابلیت نصب چنین موتور سنگین و حجیم را داشته باشد ، پس قاعدتا دیگر جایی برای نگهداری مهمات در قسمت پشت شاسی تانک باقی نمی ماند. راننده تانک نیز دقیقا در قسمت جلوی برجک و در وسط شاسی تانک مستقر می شود که این هم نشانگر آن است که در جلوی شاسی نیز مکان کافی برای نگهداری مهمات تانک وجود ندارد. به این ترتیب می بایست مهمات یدکی در داخل برجک نگهداری شوند. به این ترتیب الخالد از نظر امنیت پرسنل آن مشابه تانک های روسی و چینی بوده و از این نظر عقب تر از آرجون قرار می گیرد. در آرجون هیچ گونه مهماتی در داخل برجک و در محل استقرار پرسنل تانک نگهداری نمی شود. مهمات آماده برای شلیک در قسمت پشت برجک و مابقی مهمات یدکی نیز در قسمت جلوی شاسی و در محفظه ای ایزوله شده به صورت کاملا مجزا از پرسنل نگهداری می شود (مشابه تانک های غربی) به همین دلیل آرجون یک تانک ایمن برای پرسنل آن به شمار می رود. تعداد دقیق تانک های الخالد که تاکنون ساخته شده اند ، نامشخص است. منابع مختلف از 25 دستگاه الی 220 دستگاه تعداد ساخته شده این تانک را گزارش کرده اند. بنگلادش قراردادی با پاکستان به منظور خرید این تانک منعقد کرده است. پرو نیز تمایل به خرید این تانک داشت که البته در ادامه تی 90 را برای خرید مناسب تر تشخیص داد. عربستان سعودی نیز تمایل زیادی برای خرید این تانک از خود نشان داده است. مدل جدید تری از این تانک با نام VN – 1A هم اکنون در چین در حال طراحی است. این مدل آپگرید سنگینی از تانک الخالد است که در ترکیب آن از تجهیزات و سیستم های الکترونیکی و هدفگیری تانک های قدرتمند تایپ 99 و تایپ 98 استفاده شده است.

http://www.military.ir/forums/topic/22781-%D8%A8%D8%B1%D8%B1%D8%B3%DB%8C-%D9%88-%D9%85%D9%82%D8%A7%DB%8C%D8%B3%D9%87-%D8%AA%D8%A7%D9%86%DA%A9-arjun-%D9%87%D9%86%D8%AF%DB%8C-%D9%88-%D8%AA%D8%A7%D9%86%DA%A9-alkhalid-%D9%BE%D8%A7%DA%A9%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86%DB%8C/