میلیتاری (Military) |مقالات نظامی

هواپیمایJ-7 یا جیان 7 (با نام صادراتی اف 7) جنگنده ای مافوق صوت است که کپی چینی جنگنده میگ 21 ساخت شوروی به حساب می آید. تا کنون بیش از 1000 فروند از نمونه های مختلف آن توسط صنایع هوایی شنیانگ ، چنگدو و گوئیژو به تولید رسیده است. J-7 در اواخر دهه 60 به تولید انبوه رسید و به کشور هایی مختلفی در جهان نظیر آلبانی ، برمه ، مصر ، ایران، بنگلادش ، عراق ، پاکستان ، کره شمالی ، سودان ، تانزانیا ، زیمباوه و سریلانکا نیز صادر شد.این هواپیما در نیروی هوایی کشورهای ذکر شده اغلب به عنوان یک رهگیر مورد استفاده قرار میگیرد.جیان 7 علاوه بر ایفای نقش به عنوان رهگیر از قابلیت ثانویه حمله زمینی نیز برخوردار است. این جنگنده تک موتوره از طراحی دلتا شکل بالها بهره میبرد و از مانور پذیری بالایی برخوردار است اما ازجمله ضعف های آن نبود سیستم های الکترونیکی و کنترلی پیشرفته و همچنین دید محدود کابین خلبان است .وجود این ضعف ها جنگنده را صرفا برای نبرد های نزدیک هوایی و یا دفاع نقطه ای با استفاده از موشک های هوا به هوای حرارتی مناسب میسازد.

در طول سالهای اولیه جنگ جهانی دوم، وینستون چرچیل که زیر فشار حملات هوایی آلمان از آینده بریتانیا بیمناک بود، تلاش فراوانی می کرد تا آمریکا را به عنوان یک غول اقتصادی-صنعتی وارد میدان کارزار به نفع خود نماید. با وجود تلاش بسیار، فرانکلین روزولت رییس جمهور آمریکا تمایلی به درگیر شدن در این جنگ بزرگ و جهانگیر نداشت.

McDonnell Douglas F-4G "Advanced Wild Weasel" آشنايي با يكي از پيشرفته‏ترين هواپيماهاي جنگ الكترونيك جهان :
قبل از معرفي آخرين جنگنده توليد شده بر پايه ي F-4، به خلاصه اي از پيشينه ي جنگنده ي F-4 ملقب به فانتوم2 مي پردازيم.
اف4 جنگنده ي است بي نظير، که به جز ايالات متحده، در همه ي کشورهاي دارنده اش، هنوز در خدمت باقي مانده است.
اف4 فانتوم2 يك جنگنده‏ي دو موتور، با ماموريت شكاري - بمب‏افكن و انجام عمليات در هرگونه آب و هوايي مي‏باشد.
اين جنگنده از عهده‏ي سه ماموريت به خوبي برمي‏آيد:
1) ايجاد برتري هوايي (air superiority)
2) ايجاد سپر دفاعي (interdiction)
3) پشتيباني هوايي نزديك (close air support)

اف4 در جريان جنگ ويتنام به خوبي از پس اين ماموريتها برآمد و پس از ورود به خدمت، جايگزين بسيار شايسته‏اي براي جنگنده‏ي مشكل‏ساز F-104 بود.
اولين پرواز اف4 به تاريخ مي 1958 انجام شد و به سال 1961 به طور رسمي وارد ناوگان نيروي دريايي ايالات متحده شد. سپس نوبت نيروي هوايي ايالات متحده بود كه اين جنگنده را براي ماموريت پشتيباني هوايي نزديك، عمليات ضربتي و ايجاد برتري هوايي مورد ارزيابي قرار دهد.

ميراژ2000 جنگنده‏اي است كه بسيار به اسلاف خود يعني ميراژهاي 3، 5 و 50 شباهت دارد، اگرچه به هيچ وجه گونه‏اي ديگر از جنگنده‏هاي ميراژ 3 ، 5 و 50 محسوب نمي‏شود و اين شباهت، تنها به دليل بال دلتا شكل اين هواپيماهاست. ميراژ2000 تمامن يك هواپيماي جديد به حساب مي‏آيد كه داراي سيستم‏هاي بسيار پيشرفتهء رهگيري مي‏باشد. ماموريت دوم اين هواپيما، انجام عمليات بر عليه اهداف زميني است، بدين جهت، ميراژ2000 طيف گوناگوني از تسليحات هوا به زمين را قادر است حمل كند؛ از جملهء اين تسليحات مي‏توان به: موشك‏ها و بمب‏ها هدايت ليزري اشاره كرد.

جنگنده ای در کلاس تهاجمی سبک (Light Attack) که توسط کشور فرانسه طراحی و تولید شده در واقع این جنگنده که آخرین هواپیمای پر تعداد خانواده مشهور میراژ محسوب می شود در سال 1980 طراحی و با انگیزه رسیدن میراژ به سال 2000 بدین شکل نامگذاری شده است . باید گفت که میراژ 2000 در واقع خود نمونه ای توسعه یافته بر مبنای جنگنده مشهور میراژ 3 محسوب می شود که فرانسوی ها آن را به 5 نوع مهمات هوا به هوا و 24 نوع مهمات حملات سطحی مجهز کرده اند. همان طور که در بالا گفته شد این جنگنده سلفش میراژ 3 می باشد و همانند آن بهه بال دلتایی مجهز است (بال های دلتایی به منظور استفاده در ارتفاع پایین مناسب نیستند) اما فرانسوی ها به منظور رفع این مشکل دست به برخی اصلاحات آیرودینامیک روی طراحی میراژ بصورت محدود زدند همچنین طی این اصلاحات مهندسان فرانسوی موفق به طراحی و تولید سیستم پرواز با سیم بسیار پیشرفته برای این جنگنده شده اند گفتنی است این جنگنده در مدل های مختلف از دو رادار پالس داپلر Thomson-CSF RDM و Dassault Electronique/Thomson-CSF RDI با برد 160 کیلومتر استفاده می کند همچنین موتور این جنگنده تولیدی اسنکما با نام ام 53 با توان خشک پیش از 62 کیلونیوتن و با پسوز 93 کیلونیوتن می باشد. (حداکثر تناژ قابل بارگیری این جنگنده برابر با 6300 گیلوگرم می باشد / محدوده فشار قابل تحمل: اندکی بیش از 9 جی)

در اواخر دهه 70 ميلادي کشورهاي پيشرو اروپاي غربي براي تامين جانشين مناسب براي هواپيماهاي رزمي قديمي ترشان ، مذاکراتي را با يکديگر آغا کردند. به اين ترتيب ، با مشارکت کشورهاي فرانسه، انگلستان، آلمان غربي و ايتاليا ، برنامه اي به نام "هواپيماي جنگنده اروپايي" (EFA) پايه گذاري شد. در اين بين کشور فرانسه نيازهاي نسبتا متفاوتي با ديگران داشت و ضمنا سهم اساسي تري را در برنامه مي طلبيد. در واقع فرانسوي ها در پي جانشيني مناسب براي جنگنده هاي قديمي ( ميراژ3 ،5، 2000 ، جگوار و سوپر اتاندارد ) بودند.به همين دليل در سال 1985 فرانسه از برنامه (EFA) جدا شد و طرح ملي (ACX) را که در سال 1982 آغاز کرده بود را با جديت بيشتري پيگيري کرد. حاصل کار هواپيماي بال مثلثي رافائل بود.

برای ناتوان کردن دشمن در مراحل اولیه جنگ، هیچ شیوه ی مقابله ای بهتر از سرنگونی نقاط حساس و قابل اهمیت دشمن نیست. مسلماً که چنین کاری به وسیله نیروهای زمینی فقط در صورت اشغال کامل مرزهای دشمن امکان پذیر است. اما به مدد بمباران های هوایی خصوصاً از نوع استراتژیک نه تنها ضربه زدن به دشمن تسهیل می شود، امکان به کارگیری نیروهای بسیار کمتر در یک چنین حمله ای نیز به وجود می آید. ناتوانی روسیه در جنگ جهانی دوم در مورد ساخت بمب افکن های بزرگ استراتژیک برای همه آشکار بود و وسوسه ی ساخت یک چنین بمب افکنی در دوران جنگ سرد، درست پس از پایان جنگ جهانی دوم از هر چیزی برای اتحاد جماهیر شوروی جذاب تر و هیجان انگیز تر می نمود. یکی از مورد توجه ترین بمب افکن هایی که در نتیجه همین روند طراحی و تولید شد، بمب افکن Tu-95 بود که ساخت آن از دهه پنجاه میلادی رو به آغاز نهاد.

جنگنده میگ-29، یکی از پرفروش ترین جنگنده های جهان بوده که تاکنون سود زیادی را نصیب سازندگان آن کرده است، شرکت میکویان پس از عدم موفقیت در جلب نظر مسئولان روسیه در زمینه طرح های خود برای جنگنده نسل پنجم، به توسعه و بهسازی جنگنده میگ-29 روی آورد که امروزه حاصل آن جنگنده فوق پیشرفته میگ-35 شده است، جنگنده میگ-35 در دو گونه اولیه (گونه A تک سرنشین) و گونه دو سرنشین D تولید شده است، لازم به ذکر است که گونه دو سرنشین این جنگنده تنها یک گونه آموزشی نمی باشد، بلکه اساس توسعه گونه دو سرنشین آن ایجاد جنگنده ای مانند Su-30 بوده تا با تقسیم کار میان خلبان و افسر تسلیحات فشار کار بر روی دو نفر تقسیم شود و عملیات ها نیز با ضریب اطمینان و دقت بالاتری انجام شوند.

در اواسط دهه 70 میلادی با ارائه جنگنده های F-15 و F-16 توسط ایالات متحده درست در اوج جنگ سرد خلبانان بلوک شرق عملا برتری هوایی خود را نسبت به غرب از دست دادند تا اینکه در دهه 80 میلادی با معرفی دو جنگنده جدید و بسیار توانای شوروی یعنی Su-27 و Mig-29 دوباره موازنه قدرت در آسمان ها ایجاد شد. جنگنده های Su-27 و Mig-29 حتی در مواردی توانستند بسیار بهتر از رقبای غربی خود عمل کنند.

اهمیت بمب افکن های استراتژیک که قادر به نابودی تاسیسات زیربنایی در عمق خاک دشمن باشند ازدیرباز بر برنامه ریزان نظامی آشکار شده بود. در دسامبر 1939 سپاه هوایی ارتش آمریکا (که بعدها با استقلال از ارتش نام نیروی هوایی ایالات متحده را به خود گرفت) درخواستی رسمی را برای یک ابربمب افکن که قادر به حمل 9100 کیلوگرم بمب تا فاصله 4300 کیلومتری باشد ارائه کرد.
در پاسخ به این استعلام، شرکت های هواپیماسازی بوئینگ با مدل 345، کانسولیدیتد با مدل B-32، لاکهید با مدل XB-30 و داگلاس با مدل XB-31 وارد عرصه رقابت شدند. داگلاس و لاکهید خیلی زود ازمیدان رقابت پا پس کشیدند. اما کانسولیدیتد و بوئینگ به توسعه مدلهای خود ادامه دادند و به زودی بوئینگ باطراحی خود به نام B-29 Superfortress از رقیب خود پیشی گرفت.

در طول جنگ جهانی دوم آلمان برخی از بهترین جنگنده شکاری های جهان را وارد عملیات نمود. مسراشمیت بی اف 109 (Messerschmitt Bf 109) که به نام Me 109 نیز خوانده می شد یکی از آنها بود. این جنگنده ستون فقرات لوفت وافه را تشکیل می داد. با تولید بیش از 33984 فروند، پر تعدادترین جنگنده طول تاریخ محسوب می شود. تولید آن از 1936 تا 1945 ادامه داشت.

جنگنده P-51 Mustang ساخت کمپانی نورث امریکن یکی از موفقترین و شاید بتوان گفت بطور مطلق مهمترین هواپیمای جنگی ساخته شده در خلال جنگ جهانی دوم بوده است. در صحنه جنگ اروپا ماستنگ بیش از هر جنگنده دیگری هواپیماهای دشمن را ساقط کرد. این جنگنده خوش فورم و زیبا بسیار مورد علاقه خلبانان آن بود و برای نیروی هوایی انگلستان (RAF) نیز نقشی حیاتی ایفا کرد. در حقیقت نام ماستنگ توسط RAF ضرب زده شد.

چف و فلیر ساز و کارهای دفاعی در برابر آشکارسازی و حمله هواپیماها و سیستم های دفاع هوایی دشمن هستند. فلیرها گلولههایی آتشین هستند که از هواپیما پرتاب میشوند تا سیستم های هدف گیری حساس به حرارت را گمراه داده و از مسیر هواپیما دور کنند. فلیرهایی که هواپیما از خود پرتاب میکندگلولههای منیزیومی هشتند که پس از اشتعال برای مدت کوتاهی (کمتر از ١٠ ثانیه) با دمای ١٠٠٠ درجه سانتی گراد میسوزند. دمای اشتعال آنها گرمتر از دمای گازهای خروجی یک هواپیماست در نتیجه باعث جدب و انحراف موشکهای حرارتی که هواپیما را هدف گرفتهاند میشود.

هلیكوپتر تهاجمی و چند منظوره Apache ساخت کمپانی بزرگ Boeing برای ارتش آمریكا ست كه جایگزین هلیكوپترهای AH-1 Cobra ساخت کمپانی Bell شده و AH ابتدای نام هلیكوپتر کوتاه شدهAttacker Helicopter است.وظیفه اصلی این هلیکوپتر پشتیبانی نزدیک هوایی،CAS، است.
AH-64Apache از همان ابتدا به گونه ای طراحی شد که کاملا قابل بهسازی و بروز رسانی باشد تا بتواند تواناترین هلیکوپتر چند منظوره جنگی در دنیا باشد و نیازهای جنگ های هوایی حال و آینده را برطرف کند.

در خلال آخرین سالهای جنگ سرد، نیروی هوائی شوروی ترکیبی از جنگنده های بازدارنده و ضربتی را به خدمت گرفت که میتوان به Sukhoi Su-24 Fencer نمونه ساخت شوروی و کوچکترF-111 و تکمیل شده Su-17 Fitter که خود برگرفته از Su-7بود، MiG-23BM و MiG-27 که هردو نمونه برگرفته از MiG-23 بودند اشاره کرد. دکترین شوروی در خلال این سالها به شدت توسط جنگنده های پرشمار جدید و نوپای آمریکا و ناتو خصوصا توسط اسکادرانهای F-15 و F-16 به چالش کشیده شده بود . فقط در صورتیکه جنگنده های خط مقدم شوروی از قبیل MiG-29 و Su-27 پیروز نبردهای هوائی میشدند این امکان به جنگنده های ضربتی با مانور کمتر مانند Su-24 Su-17 MiG-23BM و MiG-27 داده میشد تا سالم از مهلکه عبور کرده و به اهداف خود حمله کنند.

اولين فروند از نمونه توليدي هواپيماي پشتيباني تاكتيكي (جگوار) ، ساخته مشترك مجتمع هوافضائي بريتانيا (BAC) و كمپاني (برگه) فرانسه در تاريخ دوم نوامبر سال 1971، اندكي بيش از سه سال پس از نخستين پرواز نمونه اوليه هواپيما به پرواز در آمد . نخستين تحويل جگوار به نيروي هوائي فرانسه براي آغاز سال 1972 برنامه ريزي شده بود كه بدليل اشكالاتي در تكميل موتور ها به تعويق افتاد. نيروي هوائي فرانسه اولين واحدهاي عملياتي را از اواخر سال 72 شكل داد. اينها اسكادرانهايي متعلق به فرماندهي اول تاكتيكي هوائي بوده و در حمايت از نيروي زميني فرانسه كه در آلمان فدرال مستقر بودند عمل ميكردند. يگانهاي عملياتي جگوار در بريتانيا و آلمان از سال 1973 آغاز به شكل گيري نمود.