میلیتاری (Military) |مقالات نظامی

ام۴ کارابین(به انگلیسی: M4 carbine) به خانواده‌ای از کارابین‌های (انواع کوچک‌شده) تفنگ ام۱۶ گفته می‌شود که همگی الگوگرفته از اسلحهٔ ای‌آر ۱۵ به طراحی یوجین استونر در شرکت آرمالایت هستند. ام۴ کارابین در واقع نوع کوتاه‌شده و سبک‌شدهٔ تفنگ تهاجمی ام۱۶آ۲ است و با آن ۸۰ درصد اشتراک قطعات دارد. تولید ام۴ در سال ۱۹۹۴ در شرکت کلت آغاز شده و هم‌اکنون به همراه‌ام۱۶آ۴ سلاح سازمانی اصلی ارتش آمریکاست و در بیشتر واحدها جای مدل قدیمی‌تر ام۱۶آ۲ و سلاح کمری برتا ام۹ را گرفته‌است.

تانک ام۱ آبرامز (به انگلیسی: M1 Abrams) یک تانک اصلی میدان نبرد طراحی و ساخت ایالات متحده آمریکا است که ستون فقرات نیروهای زرهی ارتش آمریکا و تعدادی از متحدان آن را تشکیل می‌دهد. این تانک به نام ژنرال کریتون آبرامز، رییس ستاد مشترک و فرمانده نیروهای آمریکا در جنگ ویتنام نامگذاری شده است. ام۱ برای جنگ‌های زرهی طراحی شده و به خوبی تجهیز و زره‌پوش شده است.

تصاویری از تمرین نیروی ها آمریکایی در افغانستان

سلاح جدید و پیشرفته نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا، MK-14 یک اسلحه ی تک تیر انداز دقیق با نوع آتش انتخابی همراه با گلوله های استاندارد 7.62x51mm ناتو است که به صورت ویژه برای واحد هایی همچون Navy SEALs، فرماندهی عملیات ویژه، دلتا فورس و واحد های ODA طراحی شده است.
این اسلحه برای این طراحی شده است تا بتواند هر دو وظیفه ی سلاح های نشانه زن و همینطور انجام وظیفه در نقش امور CQB که برای اسلحه ای با این خصوصیات یک شاهکار محصوب می شود را به دوش بکشد. از سال 2010 تا کنون ارتش ایالات متحده در هر دسته از پیاده نظامی که در افغانستان خدمت می کنند دو سرباز مسلح به این سلاح را قرار داده است.

هیتلر بعد از فتح فرانسه ، برج آیفل

هنگامی که پس از حمله ژاپنی ها به پرل هاربر در دسامبر1941 آمریکا وارد جنگ جهانی  دوم شد، رنجرهای آمریکایی نقش بزرگی در عملیاتهای ویژه بازی کردند. برای افسران  نیروی زمینی آمریکا که در پایگاهای بریتانیا بودند به زودی آشکارشد که آنها واحدی مانند  کوماندوهای بریتانیا در اختیار ندارند. سرلشکر تروسکات -رابط نیروی زمینی آمریکا با  ستاد مشترک بریتانیا- در ماه می 1942، طرحی را به ژنرال جورج مارشال پیشنهاد کرد  که تشکیل چنین  واحدی را تشویق می کرد. از آنجا بود که رنجرهای آمریکایی –معادل  کوماندوهای بریتانیایی- شکل گرفتند.

بهترین نیروی عملیات ویژه امریکا ..در واقع گلچینی از بهترینها دیگر واحد های ویژه امریکایی به دلتا فورس منتقل میشوند...شاید یک فیلم قدیمی با بازی چاک نوریس را به یاد داشته باشید ..فیلم سینمایی دلتا فورس درواقع اقتباس مسخره و ضعیفی از واقعیتهای این نیروی رزمی فوق العاده امریکایی بود .. عملیاتهایی که نیاز به دقت بالا و موفقیت صد درصد دارد ولی باید از استعداد عملیاتی کمی در ان استفاده شود به دلتا فورس واگذر میگردد.

 توپ M198 برد متوسط​​ ،توپخانه ای است که با یدک کش جابجا میشود و برای خدمت در ارتش ایالات متحده و سپاه تفنگداران دریایی این کشور ساخته شده است. این توپ جایگزینی سبک برای توپ لوله کوتاه M114 155mm (جنگ جهانی دوم) بشمار می رفت . این توپ در سال 1969 با طرح ریزی و الگو گیری توسط شرکت Rock Island Arsenal شروع در سال 1970 ساخته شد و در سال 1978 به تولید انبوه رسید. این توپ در سال 1979 وارد خدمت شد و از آن زمان به بعد، 1،600 واحد از آن تولید شده و مورد بهره برداری قرار گرفته است. توپ M198 که در خدمت ایالات متحده و استرالیا قرار داشت " بعد ها با توپ BAE M777 جایگزین شده است.توپ 155 میلی متری M198 با وزن زیر 16،000 پوند، اجازه می دهد که هم از طریق چتر نجات فرود بیاید و هم با بالگرد CH-53E Super Stallion و یا شینوک CH-47 حمل و منتقل شود . همچنین توپ M198، توسط یک تریلر نیز قابلیت انتقال را دارد.

موشک 5 اینچی هوا به سطح یا FFAR موشک آمریکایی موثر در طول جنگ جهانی دوم بود که از آن برای حمله از هواپیما به اهداف زمینی و کشتی استفاده می شد.انواع مختلفی از این موشک که هم به راحتی بر روی هواپیما ها نصب می شد و هم برای از بین بردن کشتی ها و قطار های باری و اهداف زمینی فوق العاده مقرون به صرفه بود .برد حدود یک مایلی (1800 متری) آن باعث می شد هواپیما ها برای شلیک موثر به سمت هدف بسیار نزدیک رفته و همین امر مشکلاتی را برایشان بوجود می آورد اما با این حال سر جنگی 20 کیلو گرمی آن و قدرت انفجاری بالا نسبت به وزن کم آن راه را برای حضور بیشتر این موشک طی جنگ جهانی دوم هموار کرد.

اهمیت بمب افکن های استراتژیک که قادر به نابودی تاسیسات زیربنایی در عمق خاک دشمن باشند ازدیرباز بر برنامه ریزان نظامی آشکار شده بود. در دسامبر 1939 سپاه هوایی ارتش آمریکا (که بعدها با استقلال از ارتش نام نیروی هوایی ایالات متحده را به خود گرفت) درخواستی رسمی را برای یک ابربمب افکن که قادر به حمل 9100 کیلوگرم بمب تا فاصله 4300 کیلومتری باشد ارائه کرد.
در پاسخ به این استعلام، شرکت های هواپیماسازی بوئینگ با مدل 345، کانسولیدیتد با مدل B-32، لاکهید با مدل XB-30 و داگلاس با مدل XB-31 وارد عرصه رقابت شدند. داگلاس و لاکهید خیلی زود ازمیدان رقابت پا پس کشیدند. اما کانسولیدیتد و بوئینگ به توسعه مدلهای خود ادامه دادند و به زودی بوئینگ باطراحی خود به نام B-29 Superfortress از رقیب خود پیشی گرفت.