میلیتاری (Military) |مقالات نظامی

ماموریت بارریزی در ارتفاع کم ، مهمترین ویژگی هرکولسها بعنوان یک پرنده ترابری تاکتیکی است 

با فرارسیدن نوامبر 1965 ، نخستین نمونه های این جنگ افزار جدید ، برای تست اولیه به پایگاه هوایی اگلین ارسال شد  . براساس اسناد منتشر شده ، آزمونهای نیروی هوایی روی این سلاح جدید ، 4 هدف عمده را تحت پوشش قرار می داد :

1-   چگونگی پرتاب محموله و مسیر بالستیکی خروج مین از پرنده های سی -123 یا سی-130 ،

2-    ارزیابی عملکرد فیوزهای دوگانه نصب شده ،

3-   تعیین قابلیت اطمینان هر کدام از زیرسیستم های موجود

4-    ارزیابی عملکرد سیستم های امنیتی و مسلح سازی و بدست آوردن اطلاعات لازم در خصوص عملکرد محموله در مرحله نهایی پرتاب .

در حقیقت آزمایشات صورت گرفته بر روی این مین جدید ، یک تلاش مشترک میان مرکز توسعه تسلیحات (DAD) ، مرکز رزم هوایی تاکتیکی (TAWC) ،مرکز رزم هوایی ویژه ( SAWC) و فرماندهی  مهمات هوا به زمین نیروی هوایی (APGC) بشمار می آمد و در نهایت ، جزییات تکنیکی مربوط به رها سازی محموله با چتر نجات ، توسط فرماندهی تاکتیکی نیروی هوایی (TAC) فراهم گشت .

در جریان 75 پرتاب شبیه سازی شده به داخل آب در پایگاه هوایی اگلین ، یک روش بسیار جدید برای رها سازی این محموله به داخل یک رودخانه با شدت جریان آب بالا ، توسعه پیدا نمود ، بدین گونه که حسگرهای موجود بر روی مین با شناسایی مانع در رسیدن امواج  نوری ، فعال شده و عمل مسلح سازی را بسرعت انجام می دادند. علاوه برآن ، حسگرهای این مین جدید به شکل جداگانه روی مین های غیر واقعی (مشقی ) بر روی یک پل واقعی و یک جرثقیل شناور به مورد آزمایش گذاشته شد ، با این وصف ، بدلیل عدم وجود امکانات و شرایط لازم ، هیچ تستی با مهمات واقعی در اگلین صورت نپذیرفت ولی براساس داده های بدست آمده ، این مین به شکل تئوری ، با ایجاد یک انفجار یک کیلوتنی می توانست یک سازه مسلح را در یک فاصله 20 تا 30 فوتی بالاتر از خود ، بطور کامل منهدم نماید .

پس از اتمام آزمایشات مربوط به سلاح ، طرح اولیه عملیات تهاجمی به پل در 28 فوریه 1966 ریخته شد .  مرکز رزم هوایی تاکتیکی نیروی هوایی ارتش ایالات متحده براساس داده های بدست آمده نتیجه گرفت که  شانس موفقیت این طرح بسیار اندک خواهد بود ، چرا که پرنده ترابری برای دورماندن از برد موثر آتش جنگ افزارهای پدافند هوایی ویتنام شمالی ، می بایست در فاصله دورتری از هدف ، محموله خود را به دورن رودخانه پرتاب نماید .

البته پیشنهادهای جایگزینی هم ارائه داده شد ولی براساس اطلاعات منتشر شده ، شانس آنها کمتر از طرح اولیه برآورد گردید . علیرغم تمام تردیدهای بوجود آمده ، در چهارم آوریل 1966 ، طرح مرکز رزم هوایی تاکتیکی نیروی هوایی با شناسه پروژه 1959 " ماه کارولینا" ، تصویب و براساس آن ، دوسری خدمه به همراه دو فروند پرنده ترابری تاکتیکی C-130E از فرماندهی ترابری تاکتیکی نیروی هوایی برای اجرای عملیات برگزیده  شدند .

نشان اسکادران شصت و یکم ترابری 

این واحد از 1942 تا کنون ، ماموریتهای مهمی را به انجام رسانده است . 

گروه نخست توسط سرگرد  ریچارد رمرز و گروه دوم توسط سرگرد توماس کیس ، که هردو جمعی اسکادران  شصت و یکم ترابری بودند ، رهبری می گردید . به منظور اجرای دقیق این عملیات محرمانه ، هر دو هرکولس به رادار AN/APN-161 ( بعنوان یک رادار مجهز به نقشه با رزولوشن بالا که به شکل ویژه برای هرکولس تولید شده بود ) مجهز شدند .

این پرنده ها به کد سکان عمودی (513-64  و 511-64)  از طریق سلسله مراتب فرماندهی  گروه نهم نیروی هوایی ، لشکر 839 هوایی مستقر در پاسیفیک ( وینگ 314 جمعی پایگاه ترابری تنسی )   به این عملیات اختصاص یافتند و تجهیزات لازم از جمله سخت افزار ناوبری شبانه  و پرواز در شب بدانها افزوده شد .

آموزش :

میان 11 تا 12 آوریل سال 1966 ، دو سری خدمه منتخب ، در پایگاه هوایی اگلین ، آموزشهای ویژه ای را برای تخلیه محموله ویژه خود در ارتفاع پست پشت سر گذاشتند . این آموزشها ، شامل 3 ساعت جهت یابی شبانه ، 40 ساعت آموزشهای فشرده آشنایی با سلاح جدید ، 20ساعت مطالعه هدف، 20 ساعت مرور برنامه ریزی برای حمله ، 25 ساعت پرواز روزانه ، و در نهایت 50ساعت پرواز شبانه می گردید و پس از اتمام این آموزشها ، دو سری خدمه که کاملاً آماده شده بودند ، در مجموع 14 بار عملیات پرتاب محموله در  شرایط واقعی را در شب تمرین نمودند .

پس از اتمام آموزشها ، خدمه به همراه دو فروند هرکولس مجهز شده ، در 19 ماه مه 1966 ، تحت شدیدترین شرایط امنیتی وارد پایگاه هوایی دانانگشده و پس از ورود ، اطلاعات تکمیلی از هدف ، در اختیار آنان قرار گرفت . با آماده سازی های نهایی ، سرانجام در 20 ماه مه  1966 ، فرماندهی کل نیروهای ارتش ایالات متحده در اقیانوس آرام ، دستور اجرای عملیات " ماه کارولینا" را صادر نمود .

بر اساس این دستور ، فرماندهی ستاد نیروی هوایی هفتم مستقر در اقیانوس آرام ، 26 تا 28  ماه مه 1966 را برای انجام عملیات انتخاب  نمود .با این وصف ، علیرغم وجود شرایط مطلوب، اولین ماموریت نخست در 29 ماه برنامه ریزی گردید و هر دو پرنده بطور کامل برای اجرای تهاجم آماده شدند ، با این تبصره که هواپیمای دوم بعنوان ذخیره  پرنده نخست ، در نظر گرفته شد  تا درصورت هرگونه پیش آمد ناگهانی، توقفی در حمله صورت نگیرد .

براساس طرح پرواز ی ، به محض اینکه پرنده نخست به دهانه رودخانه سونگ مای می رسید ، پرنده دوم فراخوانده می شد تا ضریب موفقیت به شکل چشمگیری افزایش یابد.

هرکولس شماره یک ، پس از تیک آف ، در ارتفاع 100 فوتی بسمت  هدف حرکت می نمود تا به فاصله 12000 فوتی دهانه پل تان هوا برسد  و بسرعت محموله مورد نظر را تخلیه نماید .

طبق برنامه ریزی های صورت گرفته ، در صورتی که  عکس العمل خدمه پدافند هوایی ویتنام شمالی ، مطلوب ارزیابی می شد ، خلبان اجازه داشت تا 5000 فوت دیگر به هدف نزدیک شود و حداکثر در فاصله 7000 فوتی هدف ، محموله را تخلیه کند . با رسیدن به فاصله ایمن ، خلبان 400 پا ارتفاع می گرفت و سی ثانیه فرصت پیدا می کرد تا 5 عدد مین را تخلیه کرده  و با گرفتن ارتفاع ، منطقه را بسرعت ترک نماید .

بخش سوم و پایانی :

پایگاه هوایی دانانگ ، ویتنام جنوبی 

یکی از مهمترین مراکز استقرار نیروی هوایی ارتش ایالات متحده در ویتنام 

اجرای حمله :

در نیمه شب  29 ماه  مه 1966 ، گروه نخست به فرماندهی سرگرد رمر ، با استفاده از یکفروند C-130E از مبداء پایگاه هوایی دانانگ در سکوت رادیویی کامل ، به هوا برخاستند . این گروه 8 نفری ، با پرواز در ارتفاع 100 فوتی بر فراز دریای چین جنوبی ، بسمت منطقه هدف حرکت نمودند .

روی نقشه سرگرد رمر ، دو نقطه نشانی برای رها سازی محموله انفجاری بسوی پل تان هوا وجود داشت . نخستین نقطه ، 2 مایلی بخش بالایی رودخانه بود و در صورت عدم موفقیت در رها سازی ، این محموله می بایست در یک مایلی هدف رها می شد . پس از رسیدن به موقعیت نخست و عدم روبرو شدن به مقاومت پدافند هوایی ، وی فرمان رها کردن محموله را صادر نمود . علیرغم همه  تلاش ها برای اجرای عملیات به شکل غافلگیرانه  ، پدافند هوایی ویتنام  شمالی بسرعت هوشیار گردید و بخش بزرگی از منطقه بدلیل اجرای آتش روشن شد ، با این حال ، 5 محموله عملیات ماه کارولینا -1 با موفقیت بر روی رودخانه پرتاب گردید و هرکولس حامل نیز بسرعت دور زده و در ارتفاع 100 فوتی به پایگاه مبداء بازگشت .

مسیر حرکت تقریبی اولین حمله به تان هوا توسط هرکولس های نیروی هوایی 

اگر چه پدافند ویتنام شمالی آتش پرحجمی را در این عملیات اجرا نمود اما بدلیل تاکتیک ویژه نیروی هوایی برای انحراف توجه  خدمه آتشبارهای ضد هوایی ( اعزام  4 فروند جنگنده/ بمب افکن F-4C برای اجرای یک حمله ایذایی به یک هدف فرعی در فاصله 15 مایلی از پل ) توجه کمتری به هرکولس سرگرد رمر شد و در نتیجه وی بسلامت از منطقه خارج گردید  . با همه این تمهیدات ، خدمه هرکولسها و فانتوم ها ، بشدت از آتش سنگین و متراکم پدافند هوایی ویتنام شمالی شگفت زده شده و آن را مرتب به مرکز کنترل خود گوشزد می نمودند .

نمای شماتیک از صورتبندی یک حمله هوایی در ویتنام ( در اینجا تان هوا )  

از یک لحاظ ، نمونه کلاسیک قدرت هوایی در شرق آسیا 

عدم موفقیت حمله نخست ، اجرای دومین تهاجم :

در این شرایط ، نگرانی برنامه ریزان نیروی هوایی در خصوص جریان رودخانه که ممکن بود موفقیت  کل عملیات را دچار خطر جدی نماید ، تایید گردید و بر خلاف  امیدهای فراوان به موفقیت این طرح ، تصاویر گرفته شده توسط پرنده های شناسایی نشان می داد که پل هنوز سالم است و به فعالیت خود ادامه می دهد . در نتیجه به فاصله 24 ساعت ،  ماموریت دوم در 30ماه مه 1966 برای انهدام پل برنامه ریزی گردید، با این تفاوت که در حمله دوم ، مسیر ورودی به پل تغییر نمود ،اما مرحله نهایی حمله به پل که موجب بروز فاجعه گردید ، همچنان به مانند تهاجم نخست ، بدون تغییر باقی ماند .

مسیر حرکت تقریبی دومین  حمله به تان هوا توسط هرکولس های نیروی هوایی 

طبق روال ،  سرگرد رمر برای دومین بار محموله انفجاری ویژه را تحویل گرفت و درساعت یک بعد از نیمه شب ، از پایگاه هوایی دانانگ به هوابرخاست . برنامه ریزان  نیروی هوایی  ،  برای انحراف پدافند هوایی ویتنام شمالی ،مجدداً یک حمله هوایی ایذایی را توسط جنگنده/ بمب افکن های اف-4 در همان منطقه ترتیب دادند  تا از تمرکز عناصر پدافندی دشمن ، بر ماموریت اصلی جلوگیری بعمل آورند   ، اما یکی از خلبانان فانتوم نیروی هوایی در حین اجرای ماموریت بمباران ،گزارش داد که دو دقیقه قبل از رسیدن هرکولس به منطقه پرتاب محموله ، در کنار آتش شدید پدافند هوایی  ، انفجار بزرگی را روی زمین و در نزدیکی پل مشاهده نموده است .

جنگنده / بمب افکن های F-4C نیروی هوایی ، تقریباً پای ثابت بخش بزرگی از حملات به تان هوا بشمار می آمدند .

طبق اسناد ارتش  ، در ساعت 8:50 دقیقه سی ام ماه مه 1966  و براساس گزارش ستاد نیروی هوایی هفتم ، یکفروند جنگنده F-4C در جنوب پل تان هوا ساقط شد که مسلماً یکی از پرنده های درگیر در عملیات ایذایی  " ماه کارولینا" بشمار می رفت .  سه ساعت بعد ، این خبر در ستاد نیروی هوایی پیچید که یکی از هرکولسهای این عملیات ، به شکل ناگهانی از صفحه رادار محو شده است .

صورتجلسات موجود نشان می دهد که یکی از پرنده های اف-4 سی نیروی هوایی که ماموریت اجرای حمله ایذایی را بر عهده داشتند ، ( فانتوم با کد شناسایی رادیویی  "نئون") ابتدا آتش پدافند هوایی سنگین ویتنام شمالی  را در حوالی پل و بلافاصله  ، یک انفجار زمینی بسیار بزرگ در همان حوالی را گزارش نمود ، شدت این انفجار به اندازه ای بود که  تقریباً همه توجهات را بخود جلب نمود.

 پس از این گزارش ، هیچ علائمی از هرکولس اعزامی دریافت نگردید و براساس گزارش غیر رسمی نیروی هوایی ، هرکولس بدشانس در منطقه هدف ، مورد اصابت آتش پدافند قرار گرفته و ساقط شده بود . به شکل رسمی ، زمان گم شدن هرکولس ، نیمه شب 30 مه 1966 ثبت گردید و نیروی هوایی هفتم ، با این سقوط ، بدین نتیجه رسید که هزینه از دست دادن خدمه هرکولس به مراتب سنگین تر از انهدام پل با این تاکتیک خواهد بود ، بنابراین ، در یکم ژوئن 1966 ،  پرونده عملیات " ماه کارولینا" بسته شد .

با این وجود ، درجریان بازجویی از خدمه یک اژدرافکن ویتنام شمالی که در آن زمان ، در این موقعیت  خدمت می نمود ، نشان می داد که  ویتنامی ها ، درجریان ماموریت نخست ، بطور کامل جریان پرتاب محموله های حجیمی را  از هرکولس نیروی هوایی مشاهده نموده و 4 عدد از 5 مین پرتاب شده را شناسایی و منهدم نموده اند .

سرگرد کیس ، فرمانده خدمه گروه دوم ، هرگز دستوری برای اجرای ماموریت دریافت ننمود . سرنوشت هرکولس سرگرد رمر نیز پس از پایان جنگ و تا حال حاضر ، علیرغم جستجوهای وسیع در منطقه سقوط هرگز مشخص نگردید  .

بعدها و پس از آزمایشات فراوان مشخص شد که مهمات ویژه مورد استفاده در این عملیات ، فاقد توان کافی برای فروریختن دهانه پل تان هوا است . با این وجود ، درجریان عملیات لاین بیکر-2 ، جنگنده / بمب افکن های اف-4 با استفاده از مهمات جدید هدایت لیزری  (LGB) سرانجام آرواره های اژدها را درسال 1972 از کار انداختند.

منبع :

http://www.military.ir/forums/topic/29875-%D8%B6%D8%B1%D8%A8%D9%87-%D8%A8%D9%87-%D8%A2%D8%B1%D9%88%D8%A7%D8%B1%D9%87-%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%A7%DA%98%D8%AF%D9%87%D8%A7-%D8%B9%D9%85%D9%84%DB%8C%D8%A7%D8%AA-%D9%85%D8%A7%D9%87-%DA%A9%D8%A7%D8%B1%D9%88%D9%84%DB%8C%D9%86%D8%A7/