میلیتاری (Military) |مقالات نظامی

در جنگهای داخلی بین هوسی ها و شوالیه های آلمانی (حدود سالهای 1420) شورشیانهوسی عنصر جدیدی را به آرایش رزمی خود افزودند: گاری زرهپوش.

این گاری ها دارای دیواره های چوبی بودند در طرفین خود بودند که در آنها مزغلی برای استفاده از سلاح های آتشین و یا کمانداران تعبیه شده بود. از میان شکاف این مزغلها امکان شلیک تفنگ، توپهای کوچک و یا کمانهای زنبورکی وجود داشت. این گاری ها به شورشیان اجازه می داد تا با حفاظت بیشتری به جنگ شوالیه های زرهپوش آلمانی بروند. استفاده از گاری های زرهپوش در تعداد زیاد اجازه می داد تا فرماندهان هوسی ها بتوانند از آنها به صورت دایره یا مربع در آرایشی دفاعی استفاده کنند یا حتی با دفن قسمتی از آنها در خاک یک دژ موقت چوبی بسازند. این امر اجازه می داد تا از پیاده نظام آموزش ندیده به عنوان یک واحد رزمی بر علیه شوالیه های آموزش دیده استفاده کرد. تاکتیک اصلی هوسی ها عبارت بود از دفاع در برابر تهاجم حریف و پس از آن ضدحمله با پیاده نظام به جناحین دشمن. برای اجرای چنین تاکتیکی حفاظت از پیاده نظام در هنگام تهاجم دشمن اصلی اساسی به شمار می رفته است.

هر گاری زرهپوش به طور متوسط بین 10 تا 20 نفر خدمه داشت. این خدمه عبارت بودند از 2 نفر راننده، 2 نفر توپچی(با توپ دستی)، 6 نفر کماندار(باکمان زنبورکی)، 4 نفر مسلح به تبرزین،4 نفر مسلح به گرز و 2 نفر سپردار . هر گروه از گاریها دارای 2 عراده گاری بود و هر خط آتش دارای 50 تا 100 عراده گاری زرهپوش.

پس از شورش هوسی ها روش استفاده از گاری های زرهپوش در میان مزدوران بوهمیایی باقی ماند. مجارها، لهستانی ها و آلمانها از گاری های زرهپوش اقتباس کردند و بسیاری از مزدوران بوهمی به همراه گاریهای زرهپوششان به ارتشهای آنها پیوستند. عثمانی ها هم از این طرح بهره بردند و توانستند با موفقیت آن را در نبرد چالدران بکار بگیرند. ساخت توپهای سنگین تر و استفاده از آنها در نبرد ونزنباخ بر علیه گاری های زرهپوش در سال 1504 به عمر گاری زرهپوش خاتمه داد ولی می توان این گاری ها را اولین نمونه ی تانکهای مدرن به حساب آورد.

گردآوری: رضا کیانی موحد

منبع : http://wars-and-history.mihanblog.com/post/1363