میلیتاری (Military) |مقالات نظامی

یکم ماه می سال 1912، در روستای "خایدوکی نیسکی" آلمان (امروزه این روستا جزء خاک لهستان به شمار می رود)، پسری چشم به جهان گشود که سرنوشتی عجیب در پیش رو داشت. پس از پشت سر گذاشتن کودکی و نوجوانی معمولی خود، در سن 17 سالگی به انگلستان رفت.

پدرش مدیرمدرسه بود و او نیز در ابتدا با نیت پا گذاشتن در جای پای پدر برای تحصیل در رشته ی ادبیات انگلیسی در دانشگاه Exeter مشغول به تحصیل شد. در آن جا به زبان انگلیسی تسلط کامل پیدا کرد ولی تنها چند روز قبل از تولد 18 سالگی خود به آلمان بازگشت و برای خدمت در نیروی دریایی ثبت نام کرد.

 بعد از پشت سر گذاشتن دوره های آموزشی در خشکی و در دریا، برای خدمت، به کروزر نیروی دریایی به نام Emden ملحق شد. بعد از 6 سال خدمت کردن روی کروزرها و فریگت های نیروی دریایی، برای پشت سر گذاشتن دوره های فرماندهی زیردریایی انتخاب شد.

کشتی آموزشی Niobe، محل آموزش اتو

در ژانویه ی 1936 به عنوان افسر عرشه ی زیر دریایی U-35 گماشته شد. شناوری که هم برای اون بد یمن بود، هم خوش یمن. هم نزدیک بود جان او را بگیرد، هم پلی شد برای ارتقای او:

"ناوبانیکم بودم، در زیردریایی U-35، تحت امر ناوگان دوم، به همراه U-28 برای گشت در آتلانتیک ماموریت گرفته بودیم. طبق رسم معمول، قبل از اعزام برای انجام تمرینات به خلیج لوبک رفته بودیم. در میانه ی تمرینات سخت و طولانی همراه کاپتان به بالای پل فرماندهی رفته بودیم". اتو سیگاری روشن کرد و به چشمان کاپتان میکاهلس نگاه کرد، با این منظور که یعنی شاید بد نباشد به اندازه مدت کشیدن یک سیگار به خدمه استراحت داده شود، اما نگاه کاپتان چیز دیگری می گفت. اتو به کاپتان که حالا به جای دیگری نگاه می کرد گفت که برای چک کردن توپ عرشه پایین می رود و به سرعت از نردبان پایین رفت، تا به این بهانه حداقل سیگارش را تمام کند. مشغول چک کردن آب بند های لوله ی توپ بود که ناگهان با صدای پسسسسسسسسسسسس بلندی که از زیردریایی بلند شد، متوجه شد که کاپتان جمله ی او را نشنیده و متوجه پایین رفتن او از برج به عرشه نشده است. اما دیگر خیلی دیر شده بود: "سریعا خودم را به نردبان رساندم و از برج بالا رفتم، سعی کردم از پریسکوپ بالا بروم تا شاید کاپتان من را ببیند و متوجه جا ماندن من بشود ولی خیلی چرب بود و بالا رفتن از آن غیر ممکن".

 زیردریایی به سرعت پایین رفت و اتورا نیز با جریان آب با خود به پایین کشید، در حالیکه به زیر آب می رفت و احساس خفگی به او دست داده بود، در نهایت با تلاش زیاد توانست به سطح آب بیاید ولی با لباس چرمی سنگینی که برتن داشت، دریافت که در آب وحشتناک سرد دسامبر خیلی دوام نمی آورد. بدنش سفت و بی حس شده بود، مرگ را در برابر چشمانش می دید که ناگهان U-35 را جلوی چشمانش دید. برایش جلیقه ی نجات انداختند و به سرعت بدن نیمه جانش را از آب سرد گرفتند. همین که به برج فرماندهی و به نزد کاپتان رسید گفت: " گزارش میدم، قربان، دوباره به کشتی برگشتم، قربان" و در حالیکه انتظار عذرخواهی داشت با این جواب کاپتان روبرو شد: "متشکرم، لطفا برو پایین".

از آن جایی که در زیردریایی هیچ ابزاری برای گرم کردن وجود نداشت، به او مقدار زیادی نوشیدنی الکلی نوشاندند و با گذاشتن بطری های پر شده با آب گرم توانستند اورا از مرگ نجات دهند. داستان توسط خدمه به بیرون درز کرد و حتی در یک روزنامه هم چاپ شد و باعث معروف شدن اتو شد.

اتو یک قانون داشت: "خدمه را همیشه سیر نگه دار". بنا به عقیده ی او این امر باعث می شد همه چیز خوب پیش برود. بنابراین او اجازه داده بود که تمامی خدمه ی U-35 در هر ساعتی از شبانه روز که مایل بودند، از اغذیه های موجود در زیردریایی استفاده کنند. این کار برایش گران تمام شد، چرا که در یکی از دریانوردی ها که از برنامه ریزی قبلی طولانی تر شد، به مشکل برخوردند و اتو به خاطر این کارش توبیخ شد و حتی ملزم شد که بهای کل غذای مصرف شده را نیز پرداخت کند.

در سی ام جولای 1937، با مرگ ناگهانی فرمانده ی زیردریایی در حادثه ی رانندگی، وی به فرماندهی یگان رسید. همزمان با فرماندهی او در اسپانیا جنگ داخلی در گرفت و وی به همراه یگانش مامور به منطقه شدند.

U-35 در ناوگان زیردریایی آلمان به بدشانسی معروف بود، چرا که در طول عمر کوتاه خود، از همان روزهای اول باعث حوادث زیادی شده بود، غیر از حادثه ای که برای خود اتو پیش آمد، حوادث دیگری من جمله برخورد با زیردریایی U-30 که نزدیک بود جان تمامی خدمه را بگیرد، زیر دریایی را به سرعت بین خدمه منفور کرد.

تنها 2 ماه بعد از رسیدن به فرماندهی U-35، به فرماندهی یک زیردریایی جدید با شماره ی U-23 منصوب شد. بدشانسی ها تمام شد. با شروع جنگ به اولین ماموریت جنگی رفت و در اولین شکار خود توانست که یک نفتکش 10517 تنی دانمارکی را با شلیک اژدر غرق کند و این شروعی برای کارنامه ی درخشان او بود. ناوهای انگلیسی که کاروان را اسکورت می کردند فکر کردند که احتمالا با مین برخورد کرده است. چرا که اتو استاد پنهان کاری بود. به سرعت بین خدمه به "اتوی بی سر و صدا" معروف شد، چرا که هیچ وقت (جز مواقع لازم) از ارتباطات رادیویی استفاده نمی کرد و در استفاده از تاکتیک های کشف نشدن توسط سونارهای پسیو دشمن مهارت بالایی داشت.

در بازگشت از یکی از دریانوردی های موفق

با زیردریایی جدید خود چندین شکار ثبت کرد و تاکتیک های او به سرعت در نیروی دریایی گسترش یافت. روش او به این شکل بود که شب ها در نزدیکی کاروان ها به سطح آب می آمد و به هر کشتی یک اژدر شلیک می کرد و دوباره غوص می کرد. طولی نکشید که شعار "یک اژدر ... یک کشتی" به عنوان شعار u-boat های آلمانی معروف شد.

اتو پس از U-23 که با آن 8 شکار موفق داشت، به فرماندهی زیردریایی U-99 گماشته شد و با آن 44 شکار انجام داد. تا این که در 17 مارس 1941، در عملیات ضد زیردریایی ناوشکن های Walker و Vanoc انگلیسی، زیردریایی او براثر انفجار مین های انداخته شده توسط ناوهای دشمن، در اعماق دریا از کار افتاد و مجبور شد به صورت اضطراری به سطح بیاید.

U-99 افسانه ای

اتو به ناو Walker درخواست کمک کرد و پس از تخلیه ی افرادش از زیردریایی، آن را غرق کرد. Walker به کمک آمد و اتو تازمانی که به همه ی افرادش کمک به سوار شدن نکرد خودش سوار کشتی نشد و در نهایت درحالی که نزدیک بود از فرط بی حسی ناشی از سردی آب بی هوش شود توسط یک ملوان انگلیسی از آب گرفته شد.

شکارچی بالاخره خود شکار شد، Vanoc و Walker 

اتو 7 سال زندانی انگلیسی ها بود. در سال 1943، آلمانی ها عملیاتی برای رهایی او از کمپ ترتیب دادند اما عملیات موفقیت آمیز نبود. انگلیسی ها اورا به کانادا فرستادند تا سرانجام در سال 1947 از اسارت آزاد شد و به آلمان بازگشت.

پس از شروع به کار مجدد نیروی دریایی آلمان درسال 1955، وی به همراه برخی از بازمانده های نیروی دریایی به خدمت بازگشت تا 15 سال باقی مانده ی خدمت خود را به پایان برساند. وی در نیروی دریایی جدید نیز مدارج ترقی را یکی پس از دیگری طی نمود و از فرماندهی اسکادران یکم اسکورت به فرماندهی اجرایی در ناتو رسید و در نهایت پس از 30سال خدمت و 7 سال اسارت در سپتامبر 1970، با درجه ی دریاداری بازنشسته شد.

اتوکرچمر در سال 1998 و در سن 86 سالگی، در روز جشن پنجاهمین سالگرد ازدواجش، در حالی که سوار بر یک قایق تفریحی در رود دانوب بود از دنیا رفت. سرنوشت این گونه بود که در دریا جان به جان آفرین تقدیم کند.

بدن او سوزانده و خاکسترش به دریا سپرده شد.

در حالی که اتوکرچمر تنها در یک و نیم سال از 6 سال جنگ حضور داشت، هیچ گاه رکورد شکارهای او شکسته نشد.

لیست شکارهای اتوکرچمر:

غرق 47 کشتی به مجموع تناژ 274.418 تن و آسیب رساندن به 5 کشتی به مجموع تناژ 37.965 تن.

لیست نشان ها و مدل های اتو کرچمر:

-         صلیب آهنین درجه ی دوم

-         صلیب آهنین درجه ی اول

-         نشان جنگی U-boat

-         صلیب شوالیه های صلیب آهنین  

-          صلیب شوالیه های صلیب آهنین با برگ های بلوط و شمشیر