میلیتاری (Military) |مقالات نظامی

در سال 1982 وزارت دفاع بریتانیا مناقصه ای جهت به خدمت گرفتن یک موشک ضدتشعشع جدید برای سرکوب دفاع هوایی دشمن برگذارکرد. شرکت آیرواسپیس دینامیکس ،بعدا بی.آ.ئی سیستمز، با طرح موشک آلارم و شرکت تگزاس اینسترومنت ،به همراه شرکت لوکاس آیرواسپیس، با طرح موشک هارم در این مناقصه شرکت کردند. رقابت بین دو موشک بسیار جنجال برانگیز بود. وزرات دفاع برای افزایش ظرفیت نظامی کارخانجات داخلی و همچنین مبارزه با بیکاری طرفدار طرح بومی آلارم بود در حالیکه خزانه داری به علت قیمت کمتر به خرید موشک قبلا اثبات شده ی هارم متمایل بود. در نهایت در 29 جولای 1983 موشک آلارم برنده ی مناقصه شد و 750 تیر موشک آلارم برای خدمت در نیروی هوایی سلطنتی به آیرواسپیس دینامیکس سفارش داده شد.

در ابتدای 1986 شرکت بی.آ.ئی سیستمز متوجه شد که درباره ی موتور موشک آلارم دچار مشکل شده است. موشک آلارم به گونه ای طراحی شده بود که در هنگام خاموش شدن رادار هدف، موتور آن خاموش شده و منتظر روشن شدن رادار هدف بماند. این مسئله طرح اولیه ی موتور را پیچیده و غیرقابل اتکا کرده بود. در جولای 1987 بی.آ.ئی سیستمز موتور جدیدی برای آلارم انتخاب کرد. قرارداد 200 میلیون پاوندی آلارم 2 برابر شد و تحویل موشکهای از سال 1988 آغازشد.

موشک آلارم علاوه بر بریتانیا در نیروی هوایی عربستان سعودی هم بکارگرفته شد. موشک آلارم بر روی هواپیماهای جنگنده بمب افکن تورنادوی هر دو نیرو نصب شدند و در جنگ اول خلیج فارس، جنگ کوزوو، جنگ دوم خلیج فارس و تهاجم ائتلاف اروپا بر علیه لیبی در سال 2011 بکارگرفته شدند. این موشک در سال 2013 رسما از خدمت کنارگذاشته شد.

خصوصیات

موشک آلارم یک موشک شلیک کن-فراموش کن می باشد بدین معنی که پس از اینکه خلبان بر روی هدف قفل کرد و اطلاعات هدف به موشک تغذیه شد خلبان موشک را شلیک می کند و دیگر نیازی به هدایت آن ندارد. موشک با استفاده از جستجوگر خود ،و اطلاعاتی که قبلا از هواپیمای شلیک کننده  گرفته است، به دنبال هدف رفته و به آن اصابت می کند.

موشک آلارم دارای یک وضعیت آماده باش نیز می باشد. در این وضعیت، موشک تا ارتفاع 13 کیلومتری اوج گرفته و اگر رادار دشمن خاموش شد، موتور موشک خاموش شده و با بازشدن یک چتر نجات به آهستگی ارتفاع کم می کند. به محض اینکه رادار دشمن دوباره فعال شده موشک آلارم موتور دوم خود را روشن کرده و به هدف حمله می کند.

منبع : 

http://wars-and-history.mihanblog.com/post/1155