میلیتاری (Military) |مقالات نظامی

 قدمت استفاده از ناوهای هواپیمابر به سالها پیش برمیگردد به این صورت که از اوایل جنگ جهانی دوم این ناوها بعنوان فرودگاه های متحرک نقش مهمی را در جنگ ایفا کردند ، باید به این موضوع اشاره کرد که کشورهایی که از این ناوها استفاده میکنند دکترین نیروی دریایی انها بصورت تهاجمی است نه دفاعی ، به عنوان مثال کشور امریکا 11 ناهواپیمابر دارد که در تمام اب های دنیا در حال گشت زنی میباشند از جمله خلیج فارس . خیلی از کشورها خواهان بکارگیری این ناوها در نیروی دریایی خودشان هستن ولی ناو هواپیمابر یک جنگ افزار بسیار بسیار گران‌قیمت است که بهای آن گاه تا ۴٫۵ میلیارد دلار می‌رسد. از این رو در سال 2013 تنها ۲۱ ناو هواپیمابر در حال فعالیت هستند که از این تعداد ۱۱ ناو متعلق به ایالت متحده ، دو کشور ایتالیا و اسپانیا هر کدام دارای دو فروند ناو هواپیمابر هستند و شش کشور روسیه ، هند ، برزیل ، تایلند ، فرانسه بریتانیا هر کدام یک ناو هواپیمابر در اختیار دارند،  گویا کشور چین هم  در حال بازسازی و تکمیل یک ناو هواپیمابر سابق شوروی است . جالب است بدانید سنگینترین ناوهای هواپیمابر دنیا ناوهای آمریکایی کلاس نیمیتز هستند که شامل ۱۰ ناو با وزنی بین ۱۰۰ تا ۱۰۴ هزار تن می‌شوند و بین‌ سال‌های ۱۹۷۵ تا ۲۰۰۹ وارد نیروی دریایی شده‌اند. سبک‌ترین ناو هواپیمابر فعال نیز ناو چاری ناروبت تایلند با ۱۱۴۰۰ تن و سنگینترین ناو هواپیمابر غیرآمریکایی ناو دریادار کوزنتسف روس‌ها با ۵۵ هزار تن وزن است ، البته ناو هواپیمابر ایتالیا هم با وزنی حدود 14000 تن جز ناوهای سبک به حساب می اید . ناوهای هواپیمابر معمولاً با چند کشتی دیگر به صورت گروهی حرکت می‌کنند،  این کشتی‌ها می‌توانند تجهیزات پدافندی یا لوازم یدکی برای هواپیما را تامین کند ،  معمولاً چند کشتی دیگر وظیفه محافظت از ناو اصلی را دارند مانند سامانه های پیش اخطار یا سامانه دفاع موشکی .

نقشهٔ کشورهای دارای ناو هواپیمابر؛ آبی پررنگ: کنونی، آبی کم‌رنگ: دارندگان تاریخی

نخستین پرواز و فرود یک هواپیمای جت بر عرشه یک ناو هواپیمابر را جنگنده هاویلند ومپایر در دسامبر ۱۹۴۵ انجام داد

اما گریزی بزنیم به جنگ جهانی دوم و سرنوشت قدرت چهارم نیروی دریایی جهان :

متفقین و مداخله در ایتالیا 

با شكست‏های پي‏درپي نيروهای ايتاليايى از متفقين در جريان جنگ جهاني دوم، موسوليني توسط ويكتور امانوئل، پادشاه ايتاليا، بركنار شد تا اينكه در روز سوم سپتامبر 1943م، متفقين وارد خاك ايتاليا شدند. از اين رو، دولت ايتاليا در هفتم سپتامبر فرمان تسليم و ترك مخاصمه را صادر كرد. به موجب قرارداد تسليم ايتاليا، نخست وزير جديد اين كشور، تسليم بدون قيد و شرط ايتاليا را پذيرفت و بدين ترتيب يكي از مهم‏ترين متحدين آلمانِ نازي در جنگ جهاني دوم، از صحنه عمليات خارج شد. ويژگي‏هاي مشترك فكري نازيسم هيتلر و فاشيسم موسوليني و نيز جاه‏طلبي‏هاي دو ديكتاتور، در اتحاد آلمان و ايتاليا نقش مهمي داشت. هم‏زمان با انعقاد قرارداد تسليم ايتاليا، حمله بزرگ متفقين به منظور آزادسازي ايتاليا آغاز شد و با تصرف شهر رُم، سلطه نيروهاي آلماني بر ايتاليا نيز پايان يافت.

متفقین و تسلیم ایتالیا به انها

در تمام طول جنگ جهاني دوم، طراحان نظامي و كارشناسان جنگ به اين نتيجه رسيده بودند كه براي شكست هيتلر، بايد جبهه دومي عليه آلمان نازي پديد آيد. استالين، رهبر ديكتاتور شوروي هنگامي كه فشار ماشين سنگين جنگي آلمان، يكباره متوجه شوروي شده بود، اين تقاضا را از متفقين خود كرد، ولي آن‏ها از اين كار شانه خالي مي‏كردند و اگر هم جبهه دومي را هم باز كردند، به جاي آن كه در اروپا باشد، در جاي ديگري بود. به هر حال، در نوامبر 1942م، قواي مشترك انگليس و امريكا در مراكش، تونس و الجزاير واقع در شمال افريقا پياده شدند. در ماه مه 1943، سربازان مزبور كه به نيروهاي انگليسي مستقر در مصر پيوسته بودند، قواي متحد آلماني و ايتاليايى را در شمال افريقا، مجبور به تسليم كردند. دو ماه بعد، جبهه دومي كه مورد نظر بود گشوده شد و سپاه متحد امريكا و انگليس در دهم ژوئيه 1943، به جزيره سيسيل در جنوب ايتاليا حمله كرد و پس از تصرف اين جزيره، به خاك اصلي ايتاليا به عنوان متحد اصلي آلمان در اروپا هجوم آوردند. با شكست‏هاي پي درپي ايتاليا در اين جنگ، در روز 25 ژوئيه 1943م، رژيم فاشيستي موسوليني در ايتاليا سقوط كرد و دولت جديد ايتاليا، در روز هفتم سپتامبر، فرمان تسليم نيروهاي اين كشور در برابر متفقين و ترك مخاصمه را صادر كرد با ايجاد اين تغييرات، هرچند موسوليني به كمك هيتلر براي تشكيل يك حكومت جمهوري طرفدار آلمان درشمال ايتاليا به ميلان بازگشت، ولي با اعلان جنگ دولت جديد ايتاليا به آلمان، سير شكست‏هاي آلمان سرعت بيشتري گرفت و حكومت جمهوري موسوليني نيز دوامي نيافت.

پس از جنگ جهانی دوم  ، نیروی دریایی

در پایان درگیری پنج ساله ایتالیا در جنگ جهانی دوم، ایتالیا یک کشور ویران شده بود، پس از پایان درگیری ها، نیروی دریایی سلطنتی که هنگام آغاز جنگ جهانی با ترکیبی از نبرد مدرن و کشتی های جنگی جدید چهارمین نیروی دریایی بزرگ در جهان بود، روند بازسازی جامع و بلندمدتی را آغاز نمود. این مهمترین همکاری های جنگی پس از امضای پیمان ترک جنگ (صلح موقت) با نیروهای متفقین در ۸ سپتامبر ۱۹۴۳ و و پیمان همکاری پس از آن در تاریخ ۲۳ سپتامبر ۱۹۴۳ ، نیروی دریایی سلطنتی را در شرایط ضعیفی با زیرساخت ها و پایگاه های بی استفاده و بنادر مین گذاری شده یا مسدود شده به وسیله کشتی های غرق شده قرار داده بود، هرچند تعداد بزرگی از واحدهای نیروی دریایی هرچند با بازدهی کم از جنگ به جا مانده بودند که این ناشی از نبرد و عمر بالای شناور ها بود.

پیمان سازش

شاید یکی از بدترین پیمان هایی که تا حالا من دیدم پیمان سازش بین ایتالیا و متفقین در سال 1947 است . من خودم به شخصه اعتقاد به این ندارم که این پیمان یک تفاهم نامه باشد ،  بلکه یک زورگویی تمام عیار است . در این تفاهم نامه مفاد زیادی گجانده شده شامل گرفتن اراضی و غصب ان ، گرفتن پول های کلان و ... ولی بیشترین ضربه و فشار با این تفاهم نامه به نیروی دریایی ایتالیا وارد امد . در این تفاهم نامه کشور ایتالیا  در حوزه دریایی  هم شامل محدودیت فراوان و هم مجبور به پرداخت غرامت به کشورهای متفقین شد . در این پیمان ممنوعیت ها شامل : 1-ساختن و آزمایش سلاح های اتمی، موشک های خود رانشی یا پرتاب کننده های آن ها و ... -2- ممنوعیت داشتن کشتی های جنگی، ناوهای هواپیمابر، زیردریایی ها و شناورهای آبی خاکی جنگی -3- ممنوعیت وجود تاسیسات نظامی عملیاتی در جزیره های پانتلریا، پیانوسا و در مجمع الجزایر پلاجیه آیلندز

همچنین غرامت ها به متفقین شامل ( این غرامت ها به کشورهای امریکا ، شوروی ، بریتانیا ، فرانسه ، یونان ، یوگوسلاوی ، البانی تعلق میگرفت )  ۳ کشتی: جولیو سزار، ایتالیا، ویتوریو ونتو ، ۵ رزمناو: Emanuele Filiberto Duca d'Aosta،   Attilio Regolo، Scipione Africano، Eugenio di Savoia، Eritrea ، ۷ ناوشکن: ۵ ناوشکن از گونه سولداتی (Soladti)، آگوستو ریبوتی و آلفردو اوریانی ، ۶ کشتی مین روب: مانند فورچیوناله و آلیسئو ، ۸ زیردریایی: ۳ تا از گونه "Acciaio" ، ۱ کشتی آموزشی: کریستوفو کلمبو ، میباشند. با این توافق شاکله نیروی دریایی ایتالیا در حال از هم پاشیدن بود.

شروعی دوباره

با اغاز جنگ سرد و روی کار امدن پادشاه جدید در ایتالیا و نقش جغرافیایی این کشور ، کم کم فشارها از روی کشور ایتالیا برداشته شد تا جایی که دو کشور امریکا و بریتانیا خواستار این شده بودند که روند گرفتن غرامت جنگی از ایتالیا متوقف شود ،  البته تا قبل از این موضوع تجهیزات زیادی منتقل شده بودند ولی باز این تصمیم میتوانست مرهمی و از همه مهتر اغاز شدن روابط این  کشور با قدرت های جهانی باشد . جالب است بدانید تنها کشوری که خواستار این شد که باید تمام غرامت جنگی خود را دریافت کند شوروی بود . رفته رفته کشور ایتالیا سیاست های خود را همسو با کشور های غربی خصوصا ایالت متحده بنا کرد و در نتیجه در 4 اوریل سال 1949 کشور ایتالیا به سازمان پیمان اتلانتیک شمالی یا همان ناتو پیوست ، این تحول نقطعه عطفی برای ناوگان دریایی ایتالیا بحساب می امد چرا که قرار شد در جهت نوسازی ناوگان دریایی به این کشور کمک شود و به مرور زمان هم بند های پیمان سازش کم کم ارزش خود را از دست دادند .....

نشان ملی نیروهای دریایی ایتالیا

نیروی دریایی ایتالیا

اما بپردازیم به قدرت کشور فرانسه در حوزه دریایی،  نیروی دریایی ایتالیا (Marina Militare) نیروی دریایی کشور جمهوری ایتالیا می باشد، این نیرو یکی از چهار شاخه نیروهای مسلح است و در سال ۱۹۴۶ از جامانده های رجیا مارینا (نیروی دریایی سلطنتی) پس از جنگ جهانی دوم شکل گرفته است. بر طبق اخرین سرشماری که توسط نهادهای ایتالیا انجام شد جمعیت این کشور بالغ بر ۶۰ میلیون و ششصد هزار است، همزمان با سال ۲۰۰۸، نیروی دریایی ایتالیا قدرتی برابر با ۳۵٬۲۰۰ کارمند فعال، ۷۲ کشتی (بدون کشتی های کمکی) و نزدیک به ۸۰ هواپیما داشت. مجموع قدرت جابه جای نیروی دریایی نزدیک به ۲۹۵٬۰۰۰ تن می شد . با توجه به اینکه کشور ایتالیا عضو ناتو میباشد بسیاری از تجهیزات نظامی خود را مخصوصا در حوزه دریایی به سطوح بالا ارتقا داده و همه ساله در کنار نیروهای متخصص نظامی ناتو مشغول به انجام مانورهای  نظامی میباشد .

در این تاپیک قصد دارم یک ناوهواپیمابر سبک را خدمت دوستان معرفی کنم ،  Giuseppe Garibaldi( این نام اسم یک سیاست مدار معروف در ایتالیا است که نقش مهمی را تاریخ این کشور رقم زده) یک ناو هواپیمابر سبک است ،    Garibaldiاولین ناو هواپیمابر ساخت ایتالیا میباشد . این ناو میتواند در عرشه خود هواپیماهای عمود پرواز یا به اصطلاح STOVL و انواع بالگردهای نظامی را به پرواز دراورد. این محصول نظامی سابقه حضور در جنگ هایی نظیر ، سومالی ، کروزو ، افغانستان و لیبی را در کارنامه خود دارد .

نیروی دریایی ایتالیا در حال حاضر زیرساخت های مناسبی برای ساخت انواع شناورها دارد ، یکی از دلایلی مهم این امر شرکت کردن  کشورهای اروپایی در تکمیل پروژها میباشد . به عنوان مثال کشورهای بریتانیا و خصوصا فرانسه همکاری گسترده ای در تمام قسمت های یک سازه دریایی با این کشور دارن . اگر یادتون باشد دوستان در تاپیک ناوچه  کلاس La Fayette اشاره کردم که ایتالیا هم بسیار در ساخت این شناور پیشرفته کمک کرد  ، یا نمونه دیگر فریگیت های کلاس هوریزون میباشد که مشترکا توسط فرانسوی ها ساخته شد و از موشک های پدافندی استار 15 و 30 با لانچرهای اسلایور در این محصول استفاده شده است.

طراحی

Giuseppe Garibaldi  نام سیاست مدار ایتالیایی  ایتالیایی است که نام او در 4 کشتی این کشور گذاشته شده است ، هر 4 کشتی نام و عکس این چهره معروف را در خود جای داده است .  این ناو توسط کمپانی کشتی سازی  Fincantieri واقع در شهر Trieste ساخته شده است ، وزارت دفاع ایتالیا در مناقصه ای در سال 1980 خواستار به خدمت گرفتن یک ناو هواپیمابر سبک برای نیروی دریایی سلطنتی ایتالیا شد ، طراحی های اولیه این ناوهواپیمابر  در 26 مارچ 1981 و در نهایت پس از دوسال در تاریخ 11 ژوئن 1983 سازه اصلی به اب انداخته شد ، این ناو برای تست های نهایی در 30 سپتامبر 1985 وارد دریاها شد . معمولا ناوهایی که با این تناژ ساخته میشوند از اصطلاح aircraft carrier برای این ناوها استفاده میشوند چون بیشتر برای حمل بالگردها و هواپیماهای عمود پرواز استفاده میشوند ، البته این ناو قابلیت را دارد که به عنوان یک ناو LHD یا به اصطلاح Landing helicopter dock به ناوهایی که توانایی حمل و پرواز دادن هلیکوپتر رو داره در شرایط اضطراری دارد تبدیل شود. در سال 2001 طراحی ناو هواپیمابر جدیدی به نام Cavour  در دستور کار این کشور قرار گرفت و هدف ان افزایش قدرت و مشارکت بیشتر در معادله های جهانی بود ، پس از اتمام طراحی این ناو در نهایت در سال  2004 ساخت آن آغاز شد و در سال 2006 به منظور آزمایش های دریایی به آب انداخته و در نهایت در سال 2009 با حضور افراد بلند پایه این کشور به نیرویدریایی ایتالیا جهت انجام ماموریت پیوست.  نکته مهم بنظرم در صنعت کشتی سازی ایتالیا اتمام پروژه ها در زمان کوتاه است که واقعا جای تقدیر دارد امیدوارم روزی ما هم به این زمان بندیها در ساخت کشتی های جنگی برسیم.

یکی از مهمترین ماموریت های ناو Giuseppe Garibaldi مقابله با تهدیدات سطحی و زیرسطحی میباشد که در این راستا از انواع بالگرد ها و هواپیماهایی جنگی استفاده میکند که در ادامه انها را خدمت دوستان معرفی خواهم کرد ، همچنین در زمان صلح به هنگام فجایع و حوادث نیز قادر به کمک رسانی می باشند  ، از دیگر ماموریت های این ناو می توان به فرماندهی و کنترل نیروهای هوادریا و نظارت بر منطقه و اسکورت ناوگان های تجاری و عملیات های ویژه و محافظت از ناوگان لجستیکی اشاره کرد.

هر کشتی از این خانواده ، قادر به حمل 18 تا 20 بالگرد و هواپیما  می باشد . این ناو میتواند حداکثر 16 هواپیمای شکاری عمود پرواز  از مدل AV-8B Harrier II ، 2 بالگرد برای جست و جو و نجات یا میتواند 18 بالگرد را در شرایط اضطراری جهت  حمل و پشتیبانی به منظور پوشش هوایی و آتش نیرو ها حمل کند. این ناو به دو دستگاه اسانسور که یکی در قسمت جلو و دیگری در قسمت عقب ناو مجهز است  که وظیفه انها انتقال هواگردها به داخل اشیانه میباشد ، البته شش اسانسور دیگر هم در قسمتهای مختلف این ناو جهت انتقال تجهیزات و مهمات تعبیه شده است . این ناو دارای یک اشیانه به طول 110 متر ، عرض 15 متر و ارتفاع 6متر میباشد که میتواند 12 بالگرد از انواع مختلف و 10 جنگنده را در خود جای دهد .

باند نسبتا کوتاه ناو Garibaldi  تنها 174 متر است ( در ناوهای بزرگ طول باند به 300 متر میرسد ) بیشتر برای هواپیماهای عمود پروازی  مثل هاریر طراحی و ساخته شده است . به علت اینکه از این ناواز راکتور اتمی بهره نبرده و با استفاده از توربین گازی به حرکت درمی آید با محدودیت برد مواجه است که البته 13000 کیلومتر برای این کشتی کافی به نظر میرسد . خدمه این کشتی شامل افسران ، پرسنل تعمیر و نگهداری کشتی ، خدمه پروازی و سربازان روی هم رفته به 630 نفر میرسد .

آبخور این ناو 8.3متر است و با توجه به طول 180 متری  ناو Giuseppe Garibaldi سطح نسبتا  وسیعی از بدنه ناو در زیرآب قرار دارد لذا این شناور دربرابر اژدرهای ضد ناو بسیار آسیب پذیر است وبرای مقابله با این تهدید  در برابر اژدرها از سامانه فریب دهنده ( دکوی ) در ناو استفاده میشود که با کابل بدنبال ناو کشیده میشود و با تولید صدائی مشابه صدای پروانه ناو اژدرهای رها شده به سوی این شناور را به سوی خود جذب میکند ، AN/SLQ-25 Nixie نام این سامانه است .

معمولا از این سامانه ها در ناوشکن ها و رزم ناوها هم استفاده میشود . به عنوان مثال ناوشکن تایپ 45 بریتانیا هم به این سامانه مجهز است. این ناو چهار دکوی را با خود حمل میکند که در صورت انهدام هریک , در مدت 3 دقیقه دکوی دیگری جایگزین آن میشود .

این ناو به  سامانه پرتاب چف-فلیر نیز مجهز است که گویا توسط خود صنایع ایتالیا طراحی شده است ، از این سامانه ها معمولا فقط یرای رزمایشها و مانورهای دریایی استفاده میشه مخصوصا مانورهای مشترک که با ناتو این کشور انجام میدهد از این سامانه ها استفاده میشود ، ولی معمولا در ماموریت ها نظامی این سیستم بارگذاری نمیشه چون خیلی به رطوبت و همچنین بسیار سریع با هوا واکنش میده و اشتعال پذیری بسیار بالایی هم دارد ، معمولا این سامانه ها بصورت دستی بارگذاری میشن . دوستان حتما عملکرد این سیستم رو در هواپیماها مشاده کردن . عکس زیر نمونه دریایی این سامانه را نشان میدهد . سیستم های چف دیسپنسر سالها است که در نیروی دریایی و بر روی شناورهای ما با نام پروژه شکوفه هم نصب شده است .

بارگذاری دستی چف دیسپنسر را مشاهده میکنید

سیستم فرماندهی و کنترل IPN20 ، این سیستم توسط کمپانی آلنیا مارکونی(سلکس) طراحی شده است ، تمام اطلاعات شامل سنسورها ، هشدارها و... تحت شبکه و موقعیت تاکتیکی به نمایش در میاید. سیستم ارتباطی این ناوهواپیمابر همانند ناوشکن Durand de la Penne ایتالیا شامل سیستم ارتباطی Elmer که با یک سیستم ارتباطی ماهواره ای با لینک های 11 و 14 یک پارچه شده ، می شود. این سیستم با جمع آوری اطلاعات از حسگرهای ناو و داده های شبکه وضعیت تاکتیکی ناو را مشخص می کند. این سیستم به ارتباطات ماهواره ای نیز مجهز است.

همچنین این ناو به سیستم جنگ الکترونیک ESM که ساخته‌ی شرکت دفاعی Thales  بهره میرد . بخش ESM سامانه فرکانس‌های 0.5 تا 18 گیگاهرتز و قسمت ECM، فعال آرایه فازی است و فرکانس 7.5 تا 18 گیگا هرتز را پشتیبانی می کند

.

ECM = Electronic counter measures نیز به زبان ساده و کلی مجموعه امکاناتی هستند که برای اخلال شبکه های مخابراتی بکار میروند و این مفهوم ساده کابردهای بسیاری برای مقابله با دشمن در یک نبرد هوایی بطور عملی ارایه می دهد .

https://en.wikipedia.org/wiki/Electronic_countermeasures

این ناو با باندی به طول 174 متر و طول 33.4 متر پهنا همچنین با شیبی 4 ( در میلیتاری تودی این زاویه 6.5 درجه عنوان شده)  درجه همراه با SKY JUMP توانایی پرواز دادن هواپیما های V STOL رو دارد . عرشه پروازی این ناو میتواند تا 11 هواپیما و همزمان 3 بالگرد را به علاوه یک بالگرد اختصاصی SAR را در خود جای دهد.

ناو Giuseppe Garibaldi باتوجه به ماموریت اصلی خود در نقش ضد سطحی و ضد زیر سطحی از بالگردهای مختلفی نظیر زیر استفاده میکند .

بالگرد EH 101

این بالگرد از سال 1998 تا به امروز توسط دو کمپانی بزرگ وستلند انگلیس واگوستای ایتالیا توسعه و تکمیل شده است .  بالگرد eh101 از سه موتور توربوشفت جنرال الكتريك ct7-6 يا از سه موتور رولزرويس توربوكاما rtm322بهره ميبرد.ظريفيت متوسط اين بالگرد30 سرباز به صورت نشسته و يا45 سرباز به صورت ايستاده است. جنس بدنه اين بالگرد از الومنيوم و ليتيوم و روتور هاي ان از كربن و شيشه ساخته شده است. از تسلیحات این بالگرد میتوان به Sea Eagle ، Marte 2 ، AM.39 Exocet و موشک ضد کشتی هارپون AGM-84 اشاره کرد.

مشخصات:
سازنده:انگلیس وایتالیا/شرکت وستلند انگلیس واگوستا از ایتالیا
نخستین نمایش جهانی:1990
نخستین پرواز:9اکتبر1987ترسایی
کاربران:نیروی دریایی انگلیس/نیروی هوایی انگلیس/نیروی دریایی ایتالیا/نیروی هوایی دانمارک
ارزش به دلار:21میلیون دلار سال2009

ویونیک: شرکت اسمیتز OMI20 SEPسامانه واپایش پرواز

بالگرد SH - 3D

در 1961 شرکت ایتالیایی آگوستا توافقنامه ای برای تولید و توسعه طرح اس-61 و اس.اچ.3دی با سیکورسکی امضا کرد.محصولات آگوستا، به نام ASH-3D از 1969 به نیروی دریایی ایتالیا تحویل شد. این بالگرد در کارخانه سازنده با نام S-61 شناخته میشود. یکی از مهمترین وظایف این بالگرد مقابله با اهداف زیرسطحی میباشد ، این بالگرد معروف در بسیاری از کشورها نظیر :

ایالات متحده امریکا،انگلستان،ایران،مالزی،ایتالیا،ژاپن،استرالیا،برزیل،کانادا،دانمارک،مصر،آلمان،هند،اندونزی،عراق،اردن،لی بی،نروژ،پاکستان،قطر،عربستان،اسپانیا خدمت میکند . این بالگرد انواع مختلفی نظیر :

  SH-3a: اولین نمونه سی کینگ(225 فروند)
CH-124:شبیه SH-3A،برای صدور به کانادا،41 فروند)
S-61A:مدل ترابری،آبی/خاکی،قادر به حمل 26 نفر سرباز مسلح)
S-61A-4:نیوری،38 فروند مالزی،31 صندلیه
HH-3A:اصلاح شده مدل اولیه،با پوشش ضد گلوله و مسلح
SH-3D:سی گینگ،مدل استاندارد ضد زیردریایی نیروی دریایی
VH-3D:قابل استفاده برای حمل شخصیت ها
SH-3H: نوع چند منظوره
S-61B: تولید شده برای نیروی هوایی ایالات متحده

عملکرد پروازی  این بالگرد به شرح زیر است
بیشترین سرعت افقی: 267 کیلومتر بر ساعت
سرعت کروز برای بیشترین برد: 219 کیلومتر بر ساعت
بیشترین نرخ صعود: 10 متر بر ثانیه
سقف پرواز خدمتی: 4.4 کیلومتر
سقف پرواز ایستا: 3.2 کیلومتر
برد: 1005 کیلومتر

لازم به ذکر است که ناو فوق میتواند در نقش لجستیکی عمل کرده و از بالگرد های سنگین پشتیبانی نظیر Boeing Helicopters CH-47 Chinook هم استفاده کند .

بیمارستان :

این مرکز با توجه به استفاده از سیستم پزشکی از راه دور در فضایی 400 متری دارای 80 اتاق و 45 تخت و همچنین بخش مراقبتهای ویژه ..رادیولوژی ..سونوگرافی در کنار سی تی اسکن میباشد.

اصلاح قانون استفاده از هواپیمای بال ثابت 1989

قانونی در سال 1937 توسط رهبران کشور وضع شده بود که استفاده از هواپیمای بال ثابت در نیروی دریایی این کشور ممنوع شود ، با کامل شدن ناو Garibaldi در سال  1985 و اینکه این ناو توانایی حمل جنگنده  بال ثابت را داشت باعث شد در سال 1989 این قانون لغو شود و در همان سال  نیروی دریایی ایتالیا دست به سفارش ای وی ۸ بی از امریکا زد.این نیرو ۱۴ فروند ای وی ۸ بی شامل ۲ فروند تی ای وی ۸ بی را سفارش داد  . تمامی هواپیماهای سفارشی طی مدت 6 سال به این کشور تحویل داده و همه انها بر روی ناو Garibaldi مستقر شدند، در ادامه این هواپیما مورد بروز رسانی هایی از سوی امریکا قرار گرفت که با نام جدید AV-8B Harrier II که شامل بروز رسانی هایی نظیر نصب موشک امرام و بمب های هدایت ماهواره میباشد . ایتالیا هم قرار است در اینده جنگنده اف 35 را جایگزین این جنگنده کند.

عملیات:

ناوهای هواپیمابر و بالگرد بر  معمولا در جنگ ها به عنوان کشتی سرفرماندهی در جنگ ها حضور دارن که توسط چند ناو محافظ ، محافظت میشود . تا قبل از جنگ جهانی دوم كشتي هاي سرفرماندهي عبارت بودند از نبردناوها ولی بعدها ناوهای هواپیمابر و بالگرد بر  جای انها را گرفتند . معمولا در یک عملیات از کشتی سرفرماندهی توسط چند ناو محافظت میشه البته اینم بسته به تاكتيكها و استراتژيهاي طرف بكارگيرنده داره و ماموريت نهايي ناوگان. مثلا ناوهاي هواپيمابر زمان شوروي سابق (كيف كلاس فكر كنم اسمشون بود) بسيار مستقل تر از همتاهاي ناتو خود بودند. يا اينونسيبل انگليسي بيشتر يه ناو هواپيمابر ضدزيردريايي محسوب مي شد و تعداد اسكورتهاي به مراتب كمتري از مثلا ناواينترپرايز آمريكايي داشت. معمولا تعداد ناومحافظ ها را ماموريت محوله مشخص مي كنه.

جنگ یوگوسلاوی و عملکرد خوب جنگنده AV-8B
 

در نبرد در افغاستان ای وی ۸ بی + ایتالیا بیش از ۱۲۲۱ پرواز انجام دادند و ۷۱۰ بمب هدایت شونده رها کرد
از 21 مارس - 2006 سفر به دریای مدیترانه و اقیانوس هند
پس از شروع جنگ سال 2006 لبنان و اسراییل جهت تخلیه شهروندان فرانسوی از این دو کشور به منطقه اعزام شد
در آغاز سال 2008 ناو Garibaldi جهت اهداف بشر دوستانه به خلیج گینه اعزام شد.
در مه 2008 با توجه به گردباد برمه جهت رساندن کمکهای انسان دوستانه عازم شرق آسیا شد.

شرکت در یک رزمایش دریایی در برزیل و به همراه چند ناوشکن برزیلی.

حضور در جنگ لیبی

حضور در جنگ کروزو

ناو Garibaldi میتواند در شرایط اضطراری ماموریت مختلفی نظیر :

کشتی فرماندهی : در این حالت ناو حامل افسران عالی رتبه جنگی و ستادی و تجهیزات فرماندهی برای هدایت سایر ناوهای جنگی می باشد
 تبدیل به حالت ابی خاکی و اتصال به خشکی برای پیاده و گسیل نیرو به خشکی و پیاده کردن انواع خودرو و نفر در خشکی
حمل سریع نفرات : در این حالت ناو بدون تجهیزات اضافی و سبک تر است و قادر است نیروها را با سرعت زیادی جابجا کند بیمارستان دریایی : در این حالت ناو تجهیزات یک بیمارستان کامل را دارا می باشد ، این تجهیزات شامل 69 تخت  بیمارستانی ،  17 تخت ICU ،چهار اتاق عمل ، بانک خون با گنجایش 100 واحد خونی ، دندان پزشکی ، روان پزشکی ، اتاق تشریح و واحد عکسبرداری اشعه X می باشد . 
پشتیبانی : در این حالت ناو وظیفه حمل و سوخت رسانی و تامین غذا و دیگر مایحتاج ناوهای دیگر را خواهد داشت .
 

ناو هواپیمابر Garibaldi در سال 2011 مورد مدرنیزاسیون قرار گرفت ، از جمله این بروز رسانی ها میتوان به : تعمیر توربین ها ، کمپرسورهای فشار بالا و مخازن سوخت ، تعمیر سیستم رانش ، کندانسورهای سطحی ، پمپها ، والو ها و سایر تاسیسات شناور ، اضافه کردن دو عدد جداکننده ی oil-water ، استفاده از سیستم های راداری جدید ، اضافه کردن سیستم IFF transponder ) مربوط به سیستم های فرماندهی و کنترل (، استفاده از تسلیحات جدیدتر ، اضافه کردن پکیج های ارتباط ماهواره ای جدید ، اضافه کردن موشک های سطح به هوا و همچنین تجهیزات جنگ الکترونیک و.......اشاره کرد.

پیشرانه

Garibaldiدارای 4 توربین گازی ساخت چنرال الکتریک GE LM2500 COGAG است که قدرتی معادل 8200 اسب بخار را تولید کرده و دو محور شفت را می‌چرخانند. کلمه‌یCOGAG مخفف عبارت Combined gas turbine and gas turbine است. در این نوع پیشران ما شاهد استفاده از دو توربین هستیم که به یک محور شفت متصل هستند. جهبه‌دنده‌ی مورد استفاده در گونه‌ی COGAG امکان استفاده از یکی از توربین‌ها و یا هر دوی آنها را فراهم می‌آورد.
 

این ساختار نیز مانند سایر پیشران‌های معرفی شده مزایا و معایب خاص خود را دارد. در این ساختار بازدهی سوخت در سرعت بالا بیشتر از سایر پیشران‌ها است. استفاده از دو توربین کوچک نیز خود مزیتی است چرا که به کار انداختن 100٪ توان توربین‌های کوچک بهینه‌تر از استفاده از 50٪ توان توربین‌های بزرگ است. با این وجود بهره‌وری سوخت این ساختار در سرعت‌های گشتی نسبت به دو گونه‌ی CODAG و CODOG کمتر است.
ناو هواپیمابر انگلیسی Invincible، ناو محافظ انگلیسی Type 22 و ناو هلیکوپتربر ژاپنی Hyuga از جمله شناورهایی هستند که پیشران آنها COGAG است.

دیاگرام

تصاویر

Invincible

Type 22

Hyuga

http://www.military....ران‌های-ترکیبی/

رادارها و سیستم های الکترونیکی

رادار RAN 3L ، این یک رادار 3 بعدی ساخت ایتالیاست(همون راداری که اشاره کردید). این رادار از قابلیت TWS ،ضد موشکهای تاکتیکی بالستیک (Anti TBM role) و حالت ضد موشک (Anti missile mode) برخورداره که در این قابلیت آخری زاویه اسکن عمودی از 20 درجه در حالت surveillance به 50 درجه افزایش پیدا میکنه. این رادار باند Dخود دارای بردی در حدود 200 کیلومتر است.

رادار جست و جوی هوایی سه بعدی برد بلندRaytheon SPS-52C   که در باند E کار میکند و بردی بیش از 400 کیلومتر دارد.

رادار جست و جوی سطحی – هوایی Selex MM/SPS-774 (RAN 10S) در باند EوF کار میکند، برد این رادار 150 کیلومتر عنوان شده است.

2 رادار کنترل آتش NA 30 در باند I و J ، رادار NA 30  هست که چهار حالت برای اون در نظر گرفته شده. حالت اول قابلیت کشف از فاصله 100 کیلومتری داره.حالت دوم موقعیت یابی و کنترل هلیکوپترها را بعهده داره.حالت سوم برای کشف در ماورای افق هست که در این حالت قابلیت کشف اهداف(چه RCS؟) در فاصله 200 کیلومتری رو داره و حالت چهارم با برد 40 کیلومتری برای مقابله با موشکها برنامه ریزی شده.

رادار هدف گیری سطحی MM/SPS-702

رادار ناوبری MM/SPN-749

رادار کنترل هواگرد MM/SPN-728 که در باند I خود فعال هستند

رادار مکان یابی و شناسایی دوست از دشمن

دو رادار کنترل آتش Raytheon AN/SPG-51D برای سیستم های موشکی ضد هوایی و یک رادار ناوبری Selex MM/SPN-748 ، می شود.

Garibaldi به یک سونار Raytheon DE 1167 فرکانس متوسط جست و جو و حمله ی نصب شده در بدنه و یک سونار عمق متغیر Raytheon DE 1167 مجهز است

.

NA-30S یک سامانه‌ی کنترل آتش جهت هدایت و کنترل موشک‌ها و توپ‌های سطح به هوا است. این سامانه از رادار رهگیری ORION RTN-30X استفاده می‌کند که دارای توانایی بالای ضداخلال و ضدکلاتر است. این سامانه در کنار رادار خود از دو دوربین تلوزیونی و مادون‌قرمز نیز استفاده می‌کند که امکان کنترل سلاح در خط دید و تقابل با اخلال در حوزه امواج RF را فراهم می آورد.

رادار رهگیر ORION RTN-30X ،این رادارها بصورت پالس های کد شده میباشند که کد بندی بارکر انها دارای ارقام مختلفی است. هر چه این کدها پیچیده  تر باشند شانس شناسایی رادار کمتر خواهد شد. این رادار بصورت Pulse compression است که میتواند پالس های ارسالی بسیار بلند و ضعیف ارسال کند ، معمولا رادارهای نظامی از این ویژگی استفاده میکنند و علت ان هم این است که هرچه یک پالس بلندتر و باریکتر باشد پهنای باند بیشتری را اشغال میکند و همین امر باعث میشود دقت رادار بیشتر شود ، علت دیگر هم پالس های با پیک پایین یا به اصطلاح پالس های ضعیف است که باعث میشود توسط سیستم های شنودی دشمن شناسایی نشود .

رادار ناوبری شناور Scout که در باند کارکرد آن I بوده و آز آن جهت جست‌و‌جوی سطحی نیز استفاده می‌شود. این رادار به گونه‌ای طراحی شده که شناسایی شناور توسط سامانه‌های ESM دشمن را دشوار می‌سازد. سرعت چرخش آنتن 1.8 متری رادار 29 دور بر دقیقه است. حداکثر برد این رادار 53 کیلومتر گزارش شده‌است.

تسلیحات

این ناو مجهز به دو لانچر 4تایی Mk.29 است که میتواند موشک هایی نظیر SPARROW (AIM-۷ SPARROW یک موشک هوا به هوا ، هدایت شونده به وسیله رادار و دارای کلاهکی با قدرت انفجاری بالاست. این موشک چند منظوره قابلیت عمل در همه شرایط و همه ارتفاعات را دارد و می تواند از هر جهتی به هواپیما و موشک های با عملکرد بالا حمله کند. سری موشک های AIM/RIM – 7 هوا به هوا ، نیمه فعال و بدون موتور همراه است که به صورت ریلی و پرشی پرتاب می شود. موشک های اسپارو به صورت گسترده ای به وسیله نیروی هوایی ایالات متحده و ناتو (پیمان آتلانتیک شمالی) استفاده می شوند. در جنگ خلیج فارس موشک های AIM-7 هدایت شونده به وسیله رادار ، ثابت کرد که یک موشک هوا به هوای توانمند و پرقدرت است. در این جنگ بیست و دو هواپیما و هلیکوپتر عراقی توسط این موشک ها منهدم شدند. موشک های اسپارو بر روی هواپیماهای F-14 و F-4 های نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران نیز نصب می شوند . در جنگ 8 ساله با عراق هم پرنده های عراقی زیادی طعمه خشم اسپاروهای ارتش ایران شدند ( و موشک Aspide  ( این موشک در سه ماموریت که به ترتیب ،  زمینی برای دفاع هوایی با ارتفاع متوسط که با نام اسپادا ، دریاپایه : در شناورهای مختلفی نظیر آلباتروس نصب شده است ، هواپایه : این موشک ها در هواپیماهای F-104S نیروی هوایی ایتالیا هم بکار گرفته شده است . از مهمترین ویژگی این موشک میتوان به یک مرحله بودن و سوخت جامد ان اشاره کرد ، این موشک که توسط Selenia ساخته شده از هدایت راداری نیمه فعال استفاده می کند. این موشک اسپاید با لانچرهای مختلفی طراحی و ساخته شده است که عبارتند از : MK-1 : مدل اصلی موشک اسپاید همراه با رادار نیمه فعال ، MK-2 : مدل جدیدتر موشک قبلی همراه  با سیستم آشیانه یاب رادار فعال ، ASPIDE 2000 : اخرین ورژن از نوع موشک های زمین به هوا ، ALBATROS : سیستم پدافندی ، SPADA : این سیستم از نوع زمین پایه است که فقط ارتش ایتالیا از ان استفاده میکند ، برد این موشک به ترتیب در نمونه های زمینی ، هواپایه ، دریاپایه عبارتنداز : 25 ، 60 ، 80 کیلومتر عنوان شده است.

تصاویری از موشک SPARROW

تصاویری از موشک Aspide

توپ DARDO ساخت کمپانی Oto Melara  ، ناوهواپیمابر Garibaldi مجهز به 3 توپ 40 م.م   DARDOبا برد 4 کیلومتر و نواخت 6000 گلوله بر دقیقه و زاویه پوشش -15 تا +83 درجه است ، این توپ در کلاس سامانه های دفاع نزدیک یا  CWIS  طبقه‌بندی می‌شود، سامانه DARDO از سیستم کنترل اتش RTN-20X و برای کنترل راداری ازRTN-10X اسشتفاده میکند . از ماموریت های اصلی این توپ میتوان به مقابله با پهبادها ، موشک های ضدکشتی و... اشاره کرد . این سامانه از دو گلوله استفاده میکند بدین صورت که در فاصله کتر از 1000 متر از گلوله های شدیدالانفجار و بیشتر از ان از گلوله های APFSDS استفاده میکند که در نوع خود بسیار جالب است. 

البته باید به این نکته هم اشاره کنم که گویا قرار است بجای DARDO از سامانه جدیدی به نام HITROLE در این کشتی جنگی استفاده شود ، از ویژگی های مهم این سامانه میتوان به استفاده از چند لوله توپ با کالیبر های مختلف نام برد بدین صورت که میتواند از 3 لول با کالیبر 20م.م یا 6 لول با کالیبر 20 م.م یا توپ 30 میلی متری تک لول یا تیربار کالیبر 12.7 میلی متر و یا نارنجک انداز 40 اشاره کرد ، در ضمن تمام اصول رادارگریزی در طراحی این توپ لحاظ شد است. البته قرار است فعلا به طور ازمایشی یک سامانه روی Garibaldi نصب شود.

این ناوهواپیمابر به تازگی  مجهز به یک توپ 76 م.م با نرخ اتش 120 گلوله بر دقیقه و برد 20 کیلومتر شده است . شرکت اتو ایتالیا یکی از مشهورترین کمپانی های دنیا است که توپ های معروف 76 م.م را تولید میکند .  کل برجک توپ ۷٫۵ تن وزن دارد و میتواند در هر دقیقه توسط یک سیستم گلوله گذاری خودکار در زیر بدنه ۱۲۰ گلوله بر دقیقه اتش کند ( این سرعت بالا در هنگام اتش این قدرت را به این توپ میدهد تا با ترکیب با یک سامانه هدایت راداری حملات موشک ها را در ارتفاع پایین دفع کند ) . کشور عزیزمون ایران هم این توپ را مهندسی معکوس کرده و با نام توپ 76م.م فجر 26 بر روی ناوشکن جماران نصب کرده است.

توپ 76 م.م ایتالیایی

توپ 76 م.م فجر 26

موشک ضد کشتی Otomat ، سیستم موشکی ناوهواپیمابر Garibaldi شامل یک سیستم OTOMAT Mk2 می شود. 4 لانچر دوقلو بر روی دک موشکی ناو واقع در کنار برجک فرماندهی قرار گرفته است.  این موشک ها از هدایت راداری فعال برای تقرب به هدف در سرعت فرو صوت برای رساندن یک سرجنگی 210 کیلوگرمی به فاصله ی 140 کیلومتری استفاده می کنند.

البته باید این نکته را هم اشاره کنم که گویا از سال 1999 تا 2002 ناو Garibaldi از سیستم موشکی Standard SM-2MR استفاده میکرد که به دلایلی این سامانه از این ناو حذف شد.

از دیگر تسلیحات این ناو می توان به دو پرتابگر سه تایی ILAS 3 اشاره کرد که به منظور پرتاب اژدر های mk46 یا A290 استفاده می شود. دو مقر دوگانه‌ی 324 میلیمتری جهت شلیک اژدرهای MK-46 Mod 5 در نزدیکی پاشنه‌ی شناور قرار دارند. اژدر MK-46 Mod 5 دارای طول 2.6 متر و وزن 231 کیلوگرم است. این اژدر دارای برد 11 کیلومتر، عمق عمییاتی 365 متر و سرعت آن 75 کیلومتر بر ساعت می‌باشد. هدایت اژدر از طریق جستجوگر داخلی فعال/غیرفعال صوتی آن صورت می‌گیرد.

در اخر هم بنظرم این کشتی جنگی با توجه به اینکه از رانش هسته ای استفاده نمی کند و در دسته ناو های سبک هم قرار دارد میتواند الگوی مناسبی برای ما باشد تا با یک برنامه ریزی  دقیق و بودجه مناسب این طرح رو عملیاتی کرد .

 مشخصات کلی

Garibaldi سال ساخت 1981 - ورود به خدمت مارس 1985
جابه جایی : 10100 تن استاندارد- 13850 تن لود کامل
طول : 180 متر
عرض : 33.4متر
آبخور : 8.2 متر
پیشران : 4 توربین گازی ساخت چنرال الکتریک GE LM2500 COGAG
سرعت : 56 کیلومتر بر ساعت
برد : 13000 مایل دریایی در سرعت 18 گره
خدمه : 630 نفر
هواپیماهای قابل حمل : 18

تعداد فعال : 1فروند

حسگرها :

رادار RAN 3L

رادار جست و جوی هوایی سه بعدی برد بلندRaytheon SPS-52C

رادار جست و جوی سطحی – هوایی Selex MM/SPS-774 (RAN 10S)

2 رادار کنترل آتش NA 30

رادار هدف گیری سطحی MM/SPS-702

رادار ناوبری MM/SPN-749

رادار کنترل هواگرد MM/SPN-728 که در باند I خود فعال هستند

رادار مکان یابی و شناسایی دوست از دشمن AN/UPX-29 (V)

دو رادار کنترل آتش Raytheon AN/SPG-51D

رادار ناوبری Selex MM/SPN-748

یک سونار Raytheon DE 1167

یک سونار عمق متغیر Raytheon DE 1167

NA-30S یک سامانه‌ی کنترل آتش جهت هدایت و کنترل موشک‌ها و توپ‌های سطح به هوا

رادار رهگیر ORION RTN-30X

سامانه فریب AN/SLQ-25 Nixie

رادار ناوبری شناور Scout

تسلیحات :

دو لانچر 4تایی Mk.29 SPARROW

48 موشک Aspide

توپ DARDO ساخت کمپانی Oto Melara

سامانه HITROLE

توپ 76 م.م Melara

موشک ضد کشتی Otomat

سیستم موشکی Standard SM-2MR

دو پرتابگر سه تایی ILAS 3 اشاره کرد که به منظور پرتاب اژدر های mk46 یا A290

منبع : 

http://www.military.ir/forums/topic/29517-%D8%A7%D8%B4%D9%86%D8%A7%DB%8C%DB%8C-%D8%A8%D8%A7-%D9%86%D8%A7%D9%88%D9%87%D9%88%D8%A7%D9%BE%DB%8C%D9%85%D8%A7%D8%A8%D8%B1-giuseppe-garibaldi-%D8%8C-%D8%B3%D8%A7%D8%AE%D8%AA-%D8%A7%DB%8C%D8%AA%D8%A7%D9%84%DB%8C%D8%A7/