میلیتاری (Military) |مقالات نظامی

تاریخچه

موشک پی.ال-12 یک موشک هوا به هوای راداری با هدایت فعال می باشد که در حال حاضر در حوزه ی سلاحهای هوا به هوای ارتش خلق چین بالاترین اولویت را دارد و جانشین پروژه هایی چون موشکهای پی.ال-10 و پی.ال-11 شده است. این موشک هم ردیف موشکهای مدرن غربی می باشد و قرار است که بر روی جنگنده های امروزی و آینده ی چین نصب شود.

تا قبل از ساخت پی.ال-12 چینی ها در حال توسعه ی یک جستجوگر راداری فعال بومی بودند. در طی نمایشگاه هوایی سال 1996 این کشور جستجوگر راداری خود را به نمایش گذاشت. ظاهرا قرار بود که این جستجوگر بر روی نسل جدیدی از موشکهای هوا به هوای چینی ،برگرفته از موشک زمین به هوای ال.وای-60، نصب شود. این موشک جدید و موشک قدیمی تر پی.ال-11 (با هدایت راداری نیمه فعال) شباهت زیادی با موشکهای آسپاید ساخت ایتالیا داشتند که در اواخر دهه ی 80 به چین فروخته شده بود. وضعیت نهایی پی.ال-11 و موشک برگرفته از ال.وای-60 معلوم نیست اما بر اساس اظهارات بعضی منابع هر دو طرح به خاطر توسعه ی پی.ال-12 لغو شدند. اولین اشاره ی رسمی به طرح پی.ال-12 در ابتدای سال 2002 صورت گرفت. بر اساس ادعای شرکت سازنده، شرکت واردات وصادرات ملی تکنولوژی هوانوردی چین ملقب به کاتیک ، این موشک 70 کیلومتر برد دارد.

اس.دی-10

در حقیقت اس.دی-10 پدربزرگ موشک پی.ال-12 می باشد. اس.دی-10  در اصل به عنوان یک بستر آزمایشی ساخت شد. چینی ها در طراحی این موشک به جای استفاده از طرح بالچه های موشک روسی آر-77 از یک طرح سنتی تر استفاده کردند. اما پیچیدگی سیستم هدایت موشک سبب تأخیر در کل پروژه شد. به همین دلیل تصمیم گرفته شد تا برای آزمایش موتور، سرجنگی و سطوح پروازی ،که در داخل چین طراحی شده بودند، از جستجوگر و دیتالینک موشک روسی استفاده شود. با استفاده از سیستم هدایت یکسان متخصصین چینی می توانستند موشک ساخت خود را با موشک روسها مقایسه کنند و نتیجه گرفتند که مانورپذیری موشکشان به خوبی آر-77 روسها است و می تواند با هدفی که در هنگام مانور 12 جی فشار را تحمل می کند مقابله کند. به خاطر نیاز شدید چین به یک موشک با هدایت فعال راداری همین نمونه ی آزمایشی از سال 2002 وارد خدمت شد و اس.دی-10 نام گرفت.

آر-77

اس.دی-10آ

اس.دی-10آ دومین عضو از اعضای خانواده ی پی.ال-12 می باشد. قرار شد تا اس.دی-10 برای اینکه همآورد موشکهای غربی شود به روز شود. بدین منظوری تجهیزات الکترونیکی اس.دی-10آ عوض شد، به گونه ای که این موشک را می توان با تجهیزات پروازی ساخت کشورهای غربی تطبیق داد و درنتیجه بر روی جنگنده های ساخت غرب نصب کرد. اس.دی-10آ از نیای خود بزرگتر و سنگین تر می باشد. این موشک بر روی جنگنده ی جی.اف-17 نصب شده است.

اس.دی-10آ نصب شده بر روی جنگنده ی جی.اف-17 در نمایشگاه هوایی فارنبورو 2010

پی.ال-12

پی.ال-12 ترکیبی است از بدنه و موتور چینی به علاوه ی رادار و دیتالینک موشک روسی آر-77. بعضی منابع ادعا کرده اند که این موشک بردی بیشتر از آر-77 روسها دارد و قابل مقایسه با امرام آمریکایی ها است.

از نظر شکل ظاهری این موشک شباهت زیادی با امرام دارد اگرچه پی.ال-12 بزرگتر از رقیب آمریکایی خود است. پی.ال-12 دارای 4 بالچه در انتها می باشد که در محل نصب به بدنه دارای شکاف هستند. این بالچه های بلندتر و برجسته تر از بالچه های امرام هستند . 4 بالچه ی بزرگتر مثلثی شکل هم در میانه ی موشک نصب شده اند. موتور موشک یک موتور سوخت جامد با بردار خروجی متحرک است.

تولید کننده ی جستجوگر راداری پی.ال-12 شرکت کاتیک است. گزارشهایی بیان می کنند که کاتیک طرح خود را با کمک مؤسسه روسی آگات به پیش برده است. آگات تولید کننده ی جستجوگر راداری موشک آر-77 می باشد. ظاهرا روسها در تهیه ی سیستم ناوبری و دیتالینک موشک هم دست داشته اند.

پی.ال-12 دارای 4 روش درگیری است. برای اینکه از مزیت برد بلند این موشک استفاده شود سیستم هدایت داخلی این موشک ،قبل از فعال شدن رادار داخلی آن، برای رسیدن به نزدیکی هدف از یک خط ارتباطی ،که اطلاعات هدف را از رادار هواپیمای شلیک کننده می گیرد، کمک می گیرد. این امر تشخیص موشک در حال نزدیک شدن را برای قربانی سخت می کند و اجازه ی واکنش نشان دادن را از خلبان هواپیمای حریف می گیرد. پس از کم شدن فاصله ی موشک با هدف جستجوگر داخلی آن روشن شده و هدایت موشک را در دست می گیرد.

در روش شلیک دوم خلبان می تواند پی.ال-12 را بدون انتخاب هدف مشخصی شلیک کند تا خود موشک پس از پرتاب شدن جستجوگر داخلی خود را روشن کرده و هدفش را بیابد.

در مسافتهای کوتاه موشک می تواند به صورت شلیک کن-فراموش کن و با هدایت رادار داخلی آن شلیک شود. در نهایت، پی.ال-12 دارای یک روش ضداختلال نیز می باشد. اگر جستجوگر راداری پی.ال-12 پس از شلیک شدن سیگنالی را دریافت کند که بخواهد درکار آن اخلال ایجاد کند به صورت خودکار موشک را به سمت منبع سیگنال هدایت می کند. این خاصیت موشک پی.ال-12 را به صورت یک موشک ضدتشعشع بالقوه در آورده است. جستجوگر پی.ال-12 به یک سیستم هدایت دیجیتالی مجهز است که از روشهای تحلیل سیگنال برای هدفگیری استفاده می کند و سرجنگی آن به یک فیوز مجاورتی مجهزشده است.

ادعا می شود که پی.ال-12 دارای سقف پرواز دست کم 21 کیلومتر و برد مؤثر 1 تا 100 کیلومتر می باشد. بدنه ی آن به گونه ای طراحی شده که می تواند فشار مانورهایی تا 38 جی مثبت را تحمل کند و بنابر ادعای سازنده بدنه ی آن می تواند یک پرواز 100 ساعته را تحمل کند. چینی ها ادعا می کنند که موشکشان از نمونه های آ و بی موشک امرام بهتر و از نمونه ی سی امرام پست تر می باشد. پی.ال-12 را می توان بر روی جنگنده های جی-10، جی-7، جی-11 و جی.اف-17 نصب کرد. در حال حاضر چند نمونه فرعی از موشک پی.ال-12 مشتق شده اند:

پی.ال-12 آ: رقیب امرام سی؛ پی.ال-12 بی: با سیستم هدایت به روز شده؛ پی.ال-12سی: با بالچه های قابل تا شدن برای نصب در داخل جنگنده های نسل پنجم؛ پی.ال-12دی: با موتور رم جت.

ال.دی-10

ال.دی-10 یک موشک ضدتشعشع می باشد که از پی.ال-12 مشتق شده و برای اولین بار در سال 2012 رونمایی شده است..دی-10 مشابه موشک آمریکایی هارم عمل می کند اما برد کمتری نسبت به رقیب آمریکایی خود دارد.

ال.اس-2

چینی ها هم ،همانند آمریکایی ها، تصمیم گرفته اند تا پیشرفته ترین موشک خود را به عنوان موشک زمین به هوا نیز بکار بگیرند. در نمایشگاه هوایی ژوهایی در سال 2008 یک سیستم متحرک ضدهوایی بر اساس موشک پی.ال-12 به نمایش درآمد که نتیجه ی فعالیتهای مرکز توسعه ی فنی الکترواپتیک لویانگ می باشد. این مجموعه ال.اس-2 نام گرفت و تا حدودی شبیه سیستم پرتاب سطحی امرام ساخت رایتئون می باشد.

امرام نصب شده بر روی هاموی ملقب به اس.ال امرام

نمونه ی چینی اس.ال امرام بر پایه ی پی.ال-12. 

مجموعه ی ال.اس-2 شامل هاموی های چینی به عنوان خودروی شلیک کننده است. بر روی این خودرو یک پرتابگر 4تایی نصب شده است که دارای 2 تیر موشک ضدهوایی مادون قرمز برد کوتاه پی.ال-9 و 2 تیر موشک برد بلند پی.ال-12 می باشد. موشکهای پی.ال-12 در مرکز و موشکهای پی.ال-9 در طرفین آنها نصب شده اند. در هنگام درگیری، پی.ال-9 با اهداف در ارتفاع پست و پی.ال-12 با اهداف در ارتفاع بالاتر درگیر می شوند. این هاموی دارای یک سیستم هدفگیری الکترواپتیک هم می باشد که می تواند برای هدفگیری چشمی موشک به کار برده شود.

یک هاموی دیگر در مجموعه ی ال.اس-2 به عنوان منبع برق و هاموی دیگری نیز به عنوان یک ایستگاه رادار متحرک مجهز به یک رادار غیرفعال آرایه فازی برای هدایت آتش در نظر گرفته شده اند. این رادار برای مقابله با پرنده های رادارگریز طراحی شده است. ال.اس-2 را می توان در یک مجموعه ی بزرگتر به عنوان سلولی از یک شبکه ی ضدهوایی بکار برد. بدین منظور ال.اس-2 از یک خط داده ی دیجیتال ال.آی.ان-87 استفاده می کند. لازم به ذکر است که اطلاعات منتشر شده ی رسمی درباره ی ال.اس-2 موشک بکار رفته در آن را اس.دی-10آ معرفی می کند.

دی.کا-10

دی.کا-10 یک نمونه ی دیگر از مشتقات زمین به هوای پی.ال-12 می باشد که اولین بار در نمایشگاه هوایی ژوهایی در سال 2012 به نمایش گذاشته شد. این موشک از اس.دی-10آ مشتق شده است و برای نصب یک موتور دو مرحله ای بر روی آن قطر و طول آن بیشتر شده است. این موشک دارای یک خودروی پرتاب کننده، یک رادار متحرک و یک خودروی پشتیبانی می باشد. خودروی پرتاب کننده دارای یک پرتاب گر 4 تایی با آرایش ذوزنقه ای است که هر یک می توانند یک تیر موشک دی.کا-10 را در خود جای دهند. کل مجموعه را می توان در یک شبکه ی بزرگتر به صورت یکپارچه مورد استفاده قرارداد.

دی.کا-10 (موشک بلندتر) در کنار دی.کا-9

اژدهای آسمان-50

اژدهای آسمان یک سیستم ضدهوایی مبنی بر موشک دی.کا-10 می باشد. این سیستم شامل یک خودروی فرماندهی آتش، یک خودروی حامل رادار و 6 خودروی حامل پرتاب کننده ی موشک می باشد. رادار 3 بعدی اژدهای آسمان می تواند 144 هدف را رهگیری کرده و با 12 هدف به صورت همزمان درگیر شود. برای اطمینان از اصابت موشکها، به سوی هر هدف 2 موشک شلیک می شود.

اژدهای آسمان در حال شلیک

 منتشرشده در ماهنامه جنگ افزار

منبع : http://wars-and-history.mihanblog.com/post/1138